تبریز

در روز چهارشنبه ۸ مهر ۱۲۶۹ خورشیدی، سید احمد در خانواده‌ای شیعه، مذهبی و معتقد در هکماوار (حکم‌آباد) تبریز به دنیا آمد. نیاکانش همه روحانی و پیش‌نماز بودند. پدرش «میرقاسم» از روحانیت کناره گرفته به بازرگانی پرداخته‌بود. مادرش خدیجه خانم زنی بی‌سواد اما روشن‌اندیش از یک خانوادهٔ کشاورز بود. خانوادهٔ احمد در حکم‌آباد مسجدی به نام پدربزرگ او به نام «میراحمد» داشته‌اند.

تو اگر اوصاف خواهی هست فردوس برین از صفا و نور سر بنده کمین تبریز را

بشنو ز شمس مفخر تبریز باقیش زیرا تمام قصه از آن شاه نستدیم

تو شمس خسرو تبریز شراب باقی برریز براق عشق بکن تیز که بس لطیف سواری

تبریز از تو فخر به اینت مسلم است صد تاج را به ریشه دستار بشکنی

ز شمس مفخر تبریز جوی شیرینی از آنک هر ثمر از نور شمس یابد فر

پیش از وقوع انقلاب ۱۳۵۷ ایران وی از خلبانان تیم آکروجت تاج طلایی نیروی هوایی بود؛ همچنین از ۲۹ مرداد ۱۳۵۵ تا ۵ اسفند ۱۳۵۷ فرماندهی پایگاه دوم شکاری تبریز را برعهده داشت. او در ۲۸ فروردین ۱۳۹۴ در ۸۶ سالگی درگذشت.

این کارخانه در اواخر دهه بیست میلادی توسط «آرمناک پوخاریان» در تبریز تأسیس شد و در تولید صندلی فعال بود.

بر به تبریز چون امیر نظام باغ و کاخی نُموده بود آباد

بود گُمانم که چون امیر ز تبریز رفت به بختِ سعید و دولت مقبل

آرامگاه امامزاده سید جمال در یک بخش قدیمی شهر تبریز، خیابان شهید مطهری، کوچه شهید دلیراکبری واقع شده و و با نام‌هایی همچون: «امامزاده موسی»، «کهنه امامزاده» و «امامزاده راسته کوچه» نیز شناخته می‌شود.

سبک شاعران آذربایجانی در ادامه قره ۱۶اُم به سمت عاشیقها رفت و قرن شانزدهم پس از تثبیت سیطره سلسله صفوی بر ایران قویاً توسعه یافت؛ و شاه اسماعیل یکم با تخلص خطایی و بعد با پیدایش «سبک گوشما» فرزند شاه اسماعیل، شاه تهماسب و بعدتر شاه عباس دوم نیز در گسترش ادبیات آذربایجانی کوشید.قوسی تبریزی از شاعران مشهور آذربایجانی‌زبان دو نسخه از دیوان ترکی آذربایجانی از وی به جا مانده‌است و صائب تبریزی شاعر تبریزی‌تبار اهل اصفهان نیز از معروف‌ترین شاعران عصر کلاسیک می‌باشند که هفده غزل به زبان ترکی آذربایجانی سروده‌است.

دوران عصر مدرن ادبیات آذربایجانی مصادف بود با اواخر حکمرانی سلسله صفویه بر ایران که آن زمان موجب پیشرفت ادبیات در دوران کلاسیک شده‌بود؛ که پس از آن ملا پناه واقف و خسته قاسم از آخرین شاعران مشهور عهد صفویان به‌شمار می‌رفت. در دوران زندیه با حدود ۳۴ سال و افشاریان با بیش از ۶۰ سال حکمرانی، که حکومت هر دو دودمان به بیش از صد سال نینجامید، ادبیات آذربایجانی از رونق دوران صفویان برخوردار نبود و شاید بتوان از میان شاعران، نویسندگان، مترجمان، نمایش‌نامه‌نویسان تیلیم خان، حیران خانم، زین‌العابدین شیروانی، فاضل‌خان شیدا، عبدالرزاق دنبلی، جعفرقلی آقا جوانشیر و میرزا شفیع واضح تبریزی را از نامی‌ترین هنرمندان آن عصر قلمداد کرد.

تبریز ز برج تو گر تابد شمس الدین هم ابر شود چون مه هم ماه درافزاید

شمس تبریز است باغ عشق را هم طراوت هم نما هم باغبان

روی تو گل تازه و خط سبزه ی نوخیز نشکفته گلی همچو تو در گلشن تبریز

امامزاده چهارمنار یا امامزاده علی بن مجاهد یکی از امامزاده‌ها و بناهای تاریخی شهر تبریز است که آرامگاه «علی بن مجاهد» (نوهٔ زید بن علی – نتیجهٔ زین‌العابدین سجاد)، ۲ تن از امیران روادی، یک تن از سلاطین سلجوقی و ۶ تن از سلاطین آق‌قویونلو را در خود جای داده‌است. این بنا در تاریخ ۱۳۸۵٫۰۸٫۲۷ به شمارهٔ ۱۶۵۱۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.