بیفایده

چون بخت به تدبیر نکو نتوان کرد بیفایده سعی و گفت و گو نتوان کرد

افسوس که بیفایده فرسوده شدیم، وَز داسِ سپهرِ سرنگون سوده شدیم؛

نیست بیفایده ولی ما را بهر آن نافرید حق یارا

صد سبب را گر کند بیفایده بی سبب گاهی دهد صد عایده

هرچه بیفایده است‌ چون کف‌ و دود از جهان ناپدید گردد زود

همه را خوانده و آموخته ام بر دگران گرچه بیفایده شد علم که الناس نیام

بِلْ تا بسر آید دم بیفایده زانک دلشاد نبودهام دمی در همه عمر

بیدار عطا بخشد، خفته بسکالد بیفایده مان نبود او خفته و بیدار

فید بیفایده بینم ری و من فید نشین که سوی کعبهٔ ایمان شدنم نگذارند

در کوچه روزگار پر آبله شد از پویه بیفایده پای دل من