زدا

به ویژه که در راه یزدان بود چنین مردن آسایش جان بود

سوی یزدان منکر است آنکو به تو معروف نیست جز به انکار توام معروف را انکار نیست

که یزدان ترا مزد نیکان دهاد بداندیش را درد پیکان دهاد

ایکه بخشیدت یزدان پی آسایش خلق دو کف عقده گشایی و دو لب جان پرور

فرو شد بفرمان یزدان پاک ز افلاک دامن کشان سوی خاک

چنین داد پاسخ که یزدان پاک مرا اندر آورد بی ترس و باک

نهاد بولهبان را منابر احمد سپرد اهرمنان را سرایر یزدان

که هرکس که برگردد از دین پاک زیزدان ندارد به دل بیم وباک

کار او در دین یزدان بخشش و بخشایش است نه ز بخشش گیرد او را نه ز بخشایش ملال

آن شه خوبان چه در سر ناز داشت بر سر هر ره قرقچی بازداشت