خصل

مرا سپهر چو نراد مهره دزد آمد که دانه دل ازادگان بود خصلش

پنج خصلت انسان کامل از دیدگاه کنفوسیوس

شید و شقاق و شیطنت و شک و شرک وکذب در خلق خلق خصلت و اطوار کرد و گفت

کوروش بنابر سروده‌ها و داستان‌هایی که تاکنون بر جای مانده‌است، طفلی به‌غایت زیبا، صاحب خصلت‌های نیک، دانش دوست و عاشق افتخار و پیروزی بود.

نه مراست حسن خصلی به عیار سربلندان نه خوش آمدی موافق به مذاق خودپسندان

مردانه قماری کن دستی به دو عالم زن خصلی که نهی پر نه نقشی که زنی کم زن

یاران دو هزار خصل بردند یک خصل به دست من نیامد

خوش درآمد خصلت ای جان چه شود گر درآیی تو چو خطّت با من؟

دقیقی چار خصلت برگزیده‌ست به گیتی از همه خوبی و زشتی

کجا گفت حسان که من نردبازم بدانسان که از داو خصلم بمانی

نیست در جن و ملک سودای عشق و ذوق طبع این دو خصلت در جهان مخصوص انسان است و بس

سال‌های بعد از فوت ژاله، خصلت انزواگزینی بیژن تشدید می‌شود. رابطه با دوستان را محدود می‌کند، در بر هر کسی نمی‌گشاید و هر کسی را به حضور نمی‌پذیرد. خانه‌اش را «زندان هارون الرشید» می‌داند و سکوتش حتی در جمع دوستان، بلندتر از قبل می‌شود.

بجز از انبیا کرا باشد همه خصلت منزه از محظور؟