حلاوت

و گفت: به قفا باز خفته بودم از گوشهٔ عرش چیزی قطره قطره می‌چکید بدهانم و در باطنم حلاوت پدید می‌آمد.

من از تغافل او یافتم حلاوت وصل نگاه گوشهٔ چشمت به غیر ارزانی

گویش گرگانی یا گویش استرابادی یکی از گویش‌های زبان فارسی است که در شهر گرگان یا استراباد بدان صحبت می‌شده است. ابوعبدالله مقدسی می‌گوید: «زبان کومش و گرگان به هم نزدیک است. ها بکار می‌برند و می‌گویند هاکن و هاده و آن را حلاوتی‌ست، و زبان مردم طبرستان بدانها نزدیک است مگر در آن شتاب است».

وصف ملاحت ز بس شنیده ام از آن طعم حلاوت ز بس چشیده ام از این

بکین و مهر تو اندر نهاد دست زمان یکی مرارت حنظل یکی حلاوت من

و گفت: هرکه سیر خورد شش چیز به وی درآید. عبادت را حلاوت نیابد، و حفظ وی در یادداشت حکمت کم شود، و از شفقت برخلق محروم ماند که پندارد که همه جهانیان سیراند، و عبادت بر وی گران شود، و شهوات بر وی زیادت گردند، و همه مومنان گرد مساجد گردند و او گرد مزابل گردد.

اگر انشای بیدلت ز حلاوت نشان دهد شقی از خامه طرح‌کن در مصر شکرگشا

و گفت: هرکه نفس خود را قیمتی داند هرگز حلاوت خدمت نیابد.

جز دمدمهٔ عشق تو در گوش نماند جان را ز حلاوت ازل هوش نماند

یا رب تو حلاوتی به جانم برسان وز هجر زمانه با وصالم برسان

چون مور در حلاوت گفتار سعی کن مسند اگر ز دست سلیمانت آرزوست

ذوقم نمانده بود ز خونابه های تلخ اینک حلاوت همه در کام تازه شد

«این خواهرم که در قید حیات است، از زنان ادیبهٔ ایران به‌شمار می‌رود؛ نامش «فاطمه خانم» است و «شاهین» تخلّص می‌کند؛ شعرش به طراوت و حلاوت مشهور شده و در خاتمهٔ کتاب خیرات حسان قصیده ای از وی ثبت گشته…».

همان حلاوت کنج دهان به کام رسد به هرکجا که زنی بوسه از سراپایش