سیاست

شه ممالک گردون که از سیاست او گهی که خنجر زرّین برون کشد ز نیام

ز ری شهنشه اعظم پی سیاست او گسیل ‌کرد سپاهی چو مور بی‌حد و مر

گره ابروی سیاست تو آشتی داده کبک را با باز

چون شعله خوی تو کشد تیغ سیاست آتش به ته بال سمندر بگریزد

چونکه به من ننگری ز کبر و سیاست؟ من چه کنم گر تو را ضیاع و عقار است؟