زین کوهه

ز زین کوهه گرز گران برکشید از او هر کسی خویشتن درکشید

دلیران ایران پسش هر که بود به زین کوهه بر سر نهادند زود

سیرم پشتش از ادیم سیاه مانده زین کوهه را میان دو راه

به آوردگه‌ گشت آن‌گه چو باد ز میدان به‌زین کوهه برسر نهاد

از سر زین کوهه ی افول در افکند سبز قبای سپهر ترک مغرق

ز زین کوهه گرز گران برکشید نهیبش همه کوه خارا درید

دمان چو ن به نزد سپهبد رسید ز زین کوهه گرز گران برکشید

به هم برزدی لشکری در نبرد ربودی به نیزه ز زین کوهه مرد

درآمد به هنجار ره ره نورد ز زین کوهه آویخت گرز نبرد

به کم زان که مرغی زند سر در آب ز زین کوهه بربودش اندر شتاب