دل شکسته

دل شکستهٔ ما را نمی‌توان بستن مگر به تار سر زلف عنبرافشانی

ما دل شکسته گان که ز نسل پیمبریم بر ما جفا و جور مکن، ظالم آنقدر

عیش دل شکسته به آزار بسته است جوش بهار آبله در خار بسته است

با کوه اگر صفت کنم از شوق کازرون آه از دل شکسته ی نالان برآورد

یک تن دل شکسته ز اهل وفا نیافت صد حرف آشنا زد و یک آشنا نیافت

با این دل شکسته و با دیده ضعیف سمجی چنین نهفته و بندی چنین گران

گفتی که باد بود اجل و عمر ما چراغ ما مرد دل شکسته و چندین هزار داغ

مائیم و دل شکسته چون یار پیوسته شکسته دوست دارد

تن خسته، دل شکسته، نظر بسته، لب خموش ای عشق کار ما همه بر مدعای تست

دل شکسته خسرو تهی کنم یک بار شوند محرم اگر دل شکسته ای چندم