سنگ بسته

به باغ شاه شد رامین هم از راه درش چون سنگ بسته بود بر ماه

به دستار و جبه خجل سارم از تو در عفو مگذار چون سنگ بسته

برت بر سیم دست سنگ بسته بمن بربستهٔ تو تنگ بسته

سه یار پاک دل با هم نشسته درِ کاشانه‌ها چون سنگ بسته

دَری دید آهنین در سنگ بسته ز حیرت ماند بر دَر دل‌شکسته

معده سنگین نخواست چون ز طعام بر شکم سنگ بسته داشت مدام

غورهٔ تو سنگ بسته کز سقام غوره‌ها اکنون مویزند و تو خام

شب سیاه ز رأیت چو روز گشت سپید که سنگ بسته ز لطفت چو آب گردد حل

از فاقه روز و شب به شکم سنگ بسته ام دانند خلق در بغلم هست تاه نان

دست طمع ز مایده چرخ شسته ایم از جان سخت خود به شکم سنگ بسته ایم