آوخ

جهان دست جفا بگشاد آوخ وفا را زور بازویی نمانده است

آوخ که خانه دل در عشق خوبرویان چون کشوری است کاو را ویران کند امیری

باشد این نوع کفر، کفر جحود آوخ آوخ ز شرّ نفس عنود

ز اشتیاق حلیم و هوای قلیه برنج به پیش مطبخیان می کشم هزار آوخ

گفتمش آوخ دو هفته بیش‌ که‌ گشتست مادر طبعم زکید چرخ سترون

گوش آوخ ندهد، این ملّت بدین‌ها! ور دهد: گوش از این گوش، از آن گوش بیرون می‌کند!

نام آخونی یا آوخونی از دو بخش «آو» و «خون» ترکیب یافته که به نظر می‌رسد «آو» یا «اُو» همان لغت آب باشد.

آه ازپن رنج ومحن آوخ ازبن جورو جفا هان به جز جرئت وغیرت نبود چارهٔ ما

آوخ که لحد، جای تو شد تا به قیامت! رفتی و ندیدی تو پریشانی ایران:

آوخ ! آوخ ! وای وای و درد درد! دل ز درد آزاد داری روی زرد

از چشم رفت آوخ و با بخت ماند خواب وز رخ برفت اینک و در دیده ماند آب