اباض. [ اِ ] ( ع اِ ) رسنی که بدان خرده دست شتر بر عضد بندند تا دست از زمین برداشته دارد. بند. || نام رگی در پای. اباض. [ اُ ] ( اِخ ) نام قریه ای بعرض یمامه و خرمابنان ِ آنجا بلندتر از آن دیگر جایها است و جنگ خالدبن ولید با مسیلمه بدانجای بود. اباض. [ اُ ] ( ع اِ ) بیخ انگدان. بیخ انجدان. اباض. [ اِ ] ( اِخ ) نام پدر عبداﷲ تمیمی که خوارج اباضیه بدو منسوبند.
معنی کلمه اباض در فرهنگ معین
(اِ. ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - ریسمانی که به وسیلة آن خردة دست شتر بربندند تا دست از زمین برداشته دارد، بند. ۳ - نام رگی است در پای .
معنی کلمه اباض در فرهنگ فارسی
ریسمانی که با آن ساق دست شترراببازویش می بندند ( اسم ) بیخ انگدان بیخ انجدان.
جملاتی از کاربرد کلمه اباض
مَعمَر بن مُثَنّیٰ با کنیهٔ ابوعُبَیده (۷۴۷–۸۲۵م) شاعر و نویسندهٔ عراقی ارمنی‌اصل در سدهٔ دوم هجری بود. پدرش از باجروان ارمنستان بود. خود در بصره زاده شد و از اخفش کبیر و ابوعمرو بن العلاء و یونس بن حبیب آموخت. او را اباضی‌مذهب و شعوبی تند شدیدالتعصب بر عرب دانسته‌اند که «هیچ‌کس از زبانش سلامت نداشت»[نیازمند منبع]. در بصره درگذشت و «هیچ‌کس در تشییع جنازه‌اش شرکت نجست»[نیازمند منبع]. بیش از دویست اثر نگاشت.
امارات موجود در عهد امین، همانی بود که در عهد پدرش وجود داشته و دولت خوارج صفریه و اباضیه کما کان در مکان خود استوار بوده، و أبو منصور یسع بن قاسم و عبدالوهاب بن عبدالرحمن بن رستم که از رئوس خوارج صفریه و اباضیه بودند، بر مناطق تحت اشغال خویش حکم‌رانی می‌کردند.
ابراهیم بَیّوض (۲۱ آوریل ۱۸۹۹–۱۴ ژانویه ۱۹۸۱) فقیه اباضی، اندیشمند و کنشگر سیاسی الجزایری در سدهٔ بیستم میلادی/چهاردهم هجری بود. او با استعمار فرانسه بر الجزایر مبارزه کرد و سپس دانشسرای آموزش متوسطه را بنیان‌گذاری نمود. فی رحاب القرآن، المجتمع المسجدی، أعمالی فی الثورة، و حدیث الشیخ الإمام از آثار اوست.
دیگر تفاوت اذان برخی پیروان مذهب اباضی آن است که الله اکبر آخر اذان را به جای دوبار چهار بار می‌گویند.
حنفیان بیش از همه به کاربرد استحسان شهرت دارند. مالکیان، حنبلیان، زیدیان و اباضیه نیز کمابیش از استحسان بهره می‌جویند. اما شافعیان، شیعیان و ظاهریان با آن به‌شدت مخالفند.
برخی پیروان مذهب اباضی نیز به همین گونه اند.
محمد بن سلیمان بن ادریسو (؟ -۱۸۸۱م) فقیه اباضی، شاعر و نویسندهٔ الجزایری بود. او نابینا بود و بسیار برای اصلاحات تلاش نمود.
ازدواج موقت یا صیغه نوعی ازدواج در مذهب شیعه است که در آن عقد ازدواج برای مدت معین و محدودی با مهریه ای معلوم، بین زن و مرد بسته می‌شود و با پایان آن رابطهٔ زوجیت خود به خود منقضی می‌شود. اهل سنت، اباضیه و زیدیان آن را حرام و شیعیان امامیه آن را مشروع و صحیح می‌دانند. در اوائل قرن ۱۸ میلادی محمد باقر مجلسی شیخ‌الاسلام اصفهان و اثرگذارترین شخصیت شیعه اثنی عشری در کتاب حق الیقین خود ۱۱ اصل از ضروریات شیعه دوازده امامی معرفی کرد که سومین آنها متعه بود
طبق پژوهشی از مرکز تحقیقات پیو در سال ۲۰۱۰ که در سال ۲۰۱۱ انتشار یافت، ۱٫۶۲ میلیارد مسلمان در جهان زندگی می‌کنند که ۸۵ تا ۹۰٪ از آنها سنی هستند. اهل سنت در تمام کشورهای جهان اسلام به جز شش کشور ایران، عراق، جمهوری آذربایجان، لبنان، بحرین و عمان در اکثریت هستند که در عمان مذهب اباضیه و در سایرین مذهب تشیع رایج است.
اباضیه یا اباضی‌گری یکی از مذاهب اسلام است که از جریان خوارج نشأت گرفته‌است. این فرقه از کهن‌ترین مذاهب اسلامی و تنها گروه باقی‌مانده از خوارج است.