آنارشیست
معنی کلمه آنارشیست در فرهنگ عمید
۲. کسی که خواهان ایجاد اغتشاش و بی نظمی است، هرج ومرج طلب.
معنی کلمه آنارشیست در فرهنگ فارسی
(صفت )۱ - هرج و مرج طلب هرج و مرج خواه ۲ - آنکه طرفدار اغتشاش و بی نظمی کشوری است .
معنی کلمه آنارشیست در دانشنامه آزاد فارسی
(یا: حکومت ستیز و توسعاً هرج ومرج طلب) طرفدار تحقق آنارشیسم در جامعه. همچنین، به شخص یا اشخاصی که با اعمال زور و ترور درپی براندازی هر نوع حکومت یا نظامی هستند، آنارشیست می گویند.
معنی کلمه آنارشیست در ویکی واژه
معتقدین به نوعی فلسفه سیاسی که مبنای آن بر یک جامعه بدون حکومت قرار گرفته.
جملاتی از کاربرد کلمه آنارشیست
آنارشیست‌ها در اعتصاب‌ها نقش فعالی داشتند، گرچه تمایل داشتند که نسبت به سندیکالیسم رسمی مخالفت کنند و آن را جریانی اصلاح‌طلب می‌دانستند. آن‌ها این روش را بخشی از جنبشی می‌دانستند که می‌خواست دولت و سرمایه‌داری را سرنگون کند. آنارشیست‌ها همچنین تبلیغات خود را در هنر تقویت کردند، برخی از آن‌ها طبیعت‌گرایی و برهنه‌گرایی پیشه کردند. آنارشیست‌ها همچنین جوامعی را بنا کردند که مبتنی بر دوستی بود و در رسانه‌های خبری نقش داشتند.
بعد از آنکه فایل رایگان آن در اینترنت منتشر شد و بالای ۱۰۰۰۰۰ بار در سه روز نخست دانلود شد، وزارت امور خارجه آمریکا برای جلوگیری از خطرات آن مجبور برچیدن لینک دانلود شد. این تقاضا جرقه‌ای برای جنگ حقوقی بین گروه موسوم به تکنو آنارشیست‌ها و دولت شد.
هاینریش مایر ریشه‌های این اصطلاح را به میخائیل باکونین، آنارشیست قرن نوزدهمی، بازمی‌گرداند که در سال ۱۸۷۱ در نقدی بر آرای ماتزینی با نام «الهیات سیاسی ماتزینی در انترناسیونال اول» این اصطلاح را به کار برده اما امروزه کاربرد این واژه با نام کارل اشمیت متفکر آلمانی پیوند خورده‌است و او را نخستین متفکری می‌دانند که در سال ۱۹۲۲ برای اولین بار این اصطلاح را در نوشته‌ای با عنوان «الهیات سیاسی:چهار فصل دربارهٔ حاکمیت» بکار برده‌است.
اقتصاد آنارشیستی مجموعه نظریه‌های اقتصادی و فعالیت اقتصادی درون فلسفهٔ سیاسی آنارشیسم است.
آنارشیسم فردگرا مجموعه‌ای از چندین سنت فکری در درون جنبش آنارشیستی است که بر فرد و اراده‌اش در برابر هر نوع عامل خارجی، تأکید دارد. اولین آثار منجر به شکل‌گیری آنارشیسم فردگرا از ویلیام گادوین، ماکس استیرنر و هنری دیوید تورو بود. آنارشیسم فردگرا جوامع کوچک و در عین حال متنوعی از هنرمندان و روشنفکران بوهمی را در کشورهای مختلف به خود جذب کرد و قانون‌شکنان جوان آنارشیست را هم به قانون‌ستیزی و احیای فردیت رهنمود کرد.
علاقه آنارشیست‌ها به آموزش، به اولین ظهور آنارشیسم کلاسیک برمی‌گردد. آنارشیست‌ها آموزش صحیح را پایه‌های خودمختاری آینده فرد و جامعه، برای افزایش کمک متقابل، ارزیابی می‌کردند.
در این فیلم سه ساعته آراندا از آنارشیست‌ها در جنگ داخلی اسپانیا حکایت می‌کند.
آنارکو-پاسفیسم یا آنارشیسم صلح‌طلب نام گرایشی از آنارشیسم است که استدلال می‌کند نباید از خشونت در مبارزه برای تغییر اجتماعی، لغو سرمایه‌داری و الغای دولت استفاده کرد. از افراد تأثیرگذار در شکل‌گیری این ایده هنری دیوید ثورو و لئو تولستوی بودند، در حالی که مدت‌ها بعد ماهاتما گاندی در این طرز دید معروف شد. آنارشیسم پیکفیتیست به‌طور عمده در هلند، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا، پیش و پس از جنگ جهانی دوم حامیانی داشته‌است و نهایتاً منجر به اعتراضات آنارشیست‌ها به جنگ هسته‌ای شد.
البته در جناح راست سیاسی از نیمه دوم قرن بیستم جنبش‌های آنارشیستی-کاپیتالیستی نیز شکل گرفتند که علاوه بر نفی اقتدار مرکزی و وجود حکومت مرکزی به دفاع تمام قد از مالکیت خصوصی پرداختند.
جنبش آنارکو-سندیکالیسم در جنبش‌های اتحادیهٔ کارگری در اروپا و آمریکا رخنه کرد، ولی در اسپانیا بود که چهرهٔ آنارشیستی به خود گرفت، ولی در انگلستان و فرانسه با مخالفت اتحادیه‌های کارگری موجود روبرو شد.