بی غرض

زین خسان بی سببی چند مشقت یابی زین خران بی غرضی چند تحکم بینی

سر چه می پیچی و گردن چه کشی از تسلیم طرفه پندی دهمت بی غرض از ما بشنو

از نوفلیان چو بی غرض ماند لختی ز فراق در مرض ماند

تا حرف بی غرض نبود، نیست کارگر؛ باشد چو سنگ، بر دم تیغ زبان غرض

بی غرض گوید سخن اعلی از آن قدرش بود ورنه باقدر سخن سنجان چه مقدار آورد

هم باده های ناب وصال تو بی غرض هم زخم های تیغ فراق تو بی سبب

لیک میلی که بی غرض باشد نی در او علت و مرض باشد

از من و تو هرکه بدان در گذشت هیچکسی بی غرضی وا نگشت

در رحمت به روی هر دو جهان بی غرض بی سبب گشاده تویی

نگاه بی غرض با حسن در یک پیرهن باشد حجاب چشم مجنون پرده محمل نمی گردد