خاکپا

صدرا ! ز خاکپای تو بیزار نیستم کز خدمت تو یک دم بیکار نیستم

بر آستان تو سرها به عجز خواهم سود که خاکپای تو گردد طراز افسر من

بچشم خاکپای دوست حیفست که کاغذ قدردان توتیا نیست

قوامی خاکپای تو است اگر تو سر خواجه علی ضراب داری

از یمن خاکپای تو طفلان به عهد تو با چشم سرمه‌ کرده برآیند چون غزال

نقش نعل مرکب تو قبلهٔ روحانیان خاکپای چاکرانت توتیای حور عین

به خاکپای تو مردن مذاق زاهد نیست که خاک بر سر این زهد و بی مذاقی باد

به آبروی حیات و به خاکپای جهان به بادپایی اعمار و جنبش ادوار

چشم به خاکپای مقیمان روضه ات انشا کند دعا و سلامی ز حاجیان

این ‌گفت ‌و برنشست‌ و به ‌ری‌ رقت و سر نهاد بر خاکپای خواجه و زی شاه جست بار