جبل دروز
جملاتی از کاربرد کلمه جبل دروز
پس از قتل‌عام مارونیان به دست دروزیان در جریان جنگ داخلی ۱۸۶۰، ۶۰۰۰ سرباز فرانسوی به بهانه حفاظت از مارونیان نزدیک بیروت فرود آمدند. سلطان عثمانی راهی نداشت جز این که ورود فرانسویان به بیروت را تأیید کنند و در وضعیت حقوقی جبل عامل تجدیدنظر کنند. در سال ۱۸۶۱، عثمانی با موافقت پنج قدرت اروپا (بریتانیا، فرانسه، روسیه، اتریش و پروس) طی کمیسیونی بین‌المللی تحت رهبری محمد فؤاد پاشا، وزیر خارجه عثمانی، یک سیستم سیاسی جدید برای جبل عامل تصویب کردند که دادگاهی تشکیل داد تا افسران دروزی را به اتهام جنایت جنگی محکاکمه کند و پس از آن به تشکیل استان مستقلی به نام جبل عامل رای داد. در سپتامبر سال ۱۸۶۴، عثمانی و اروپا، سازمانی تأسیس و مأمور دفاع از این کشور جدید کرد که مشاورهای فرانسوی در آن شرکت می‌کردند و به فرماندار در زمینه‌های حکومتی مشورت می‌دادند.
نخستین نشانه‌های تمدن در لبنان مربوط به ۷۰۰۰ سال پیش است، این کشور خاستگاه فنیقی‌ها (۱۵۵۰–۵۳۹ ق. م) و پادشاهی آن‌هاست. در سال ۶۴ ق. م لبنان زیر سلطه امپراتوری روم قرار گرفت و بعداً به یکی از مراکز عمده مسیحیت تبدیل شد. سنت رهبانی رایج در منطقه جبل لبنان به بنیان‌گذاری کلیسای مارونی انجامید. در دوران اسلامی و پس از فتح این سرزمین به دست اعراب مسلمان، مارونی‌ها دین و هویت فرهنگی خود را حفظ کردند. سپس و با پایه‌گذاری مذهب دروزی این مذهب در سراسر کشور رایج شد ولی در دوران جنگ‌های صلیبی مارونی‌ها در ارتباط با کلیسای کاتولیک و امپراتوری روم هویت خود را بازسازی کردند.
در سدهٔ هفدهم میلادی حاکمیت منطقهٔ جبل لبنان (که آن زمان جزئی از سوریه و قلمرو عثمانی بود) در دست فخرالدین دوم، از امرای معنیون بود. او که خود دروزی بود، گسترهٔ حکومت خود را به سمت شمال که محل سکونت مارونی‌ها بود، گسترش داده و ائتلافی بین دروزی‌ها و مارونی‌ها ایجاد کرد که در طول حکومت عثمانی ثبات داشت. فخرالدین دوم با حمایت خاندان مدیچی فلورانس تصمیم به حمله به سوریه و فتح بقیهٔ آن گرفت و نهایتاً در این جنگ شکست خورد و پس از دو سال توسط ترکان عثمانی در قسطنطنیه به دار آویخته شد. حکومت منطقهٔ جبل لبنان نیز چند بار بین معنیون دست به دست شد و در نهایت در سال ۱۶۹۷، زمانی که گزینه‌ای از خاندان معنیون برای به دست گرفتن حکومت باقی نمانده بود، تصمیم بر آن شد پس از اتحاد با خاندان شهابیون، بشیر شهاب (موسوم به بشیر اول) بر مسند حکومت بنشیند و به این شکل حکومت شهابیون بر جبل لبنان آغاز شد. اگر چه حاکمان جدید سنی بودند اما در عمل امارت توسط دروزی‌ها (که از شیعیان اسماعیلی منشعب شده بودند) اداره می‌شد. در مقابل، مسیحیان و به خصوص مارونی‌ها، اگر چه پرشمار بودند و حتی در مناطق شمالیِ جبل لبنان اکثریت را تشکیل می‌دادند، اما سهم کمی در قدرت داشتند. از اواسط سدهٔ هفدهم میلادی حکومت مناطق شمالی به دست خاندان حماده افتاد که از شیعیان بوده و در برخورد با مارونی‌ها خشن و بی‌رحم بودند. تنها در شهرستان کسروان بود که مارونی‌ها همچنان قدرت را در دست داشتند.
اگرچه در مناطق شمالی و میانی جبل لبنان مارونی‌ها هم قدرت و هم اکثریت را در اختیار داشتند، اما دروزی‌ها نیز در مناطق جنوبی جبل لبنان پراکنده بودند؛ اتفاقاً در این مناطق مارونی‌ها اغلب از طبقهٔ فرودست بودند و شیوخ دروزی تحت لوای قائم‌مقامی دروزی، قدرت محلی را در دست داشتند.
نام واقعی او آمال الاطرش بود. آمال تنها دختر خانواده الاطرش بود. پدر او فهد الاطرش از دروزی‌های منطقه جبل الدروز سوریه و مدیر بخش قضاء دیمرجی در ترکیه بود. مادرش علیاء المنذر نیز از دروزی‌های شهر حاصیبا لبنان بود. آمال دو برادر به نام‌های فرید و فؤاد بود. برادرش فرید موسیقیدان مشهور جهان عرب بود که شرایط لازم برای ستاره شده خواهر خود را مهیا نمود و از او ستاره‌ای همطراز سایر خوانندگان مشهور آن زمان مانند ام کلثوم، نجاة علی و لیلی مراد ساخت. البته او یک برادر به نام انور و یک خواهر به نام وداد داشت که قبل از مهاجرت خانواده به مصر درگذشته بودند. نسب خانواده او به قبلیه دروزی آل الاطرش می‌رسد که نقش مهمی در مسائل سیاسی-اجتماعی زمان خود ایفا نمودند. بارزترین فرد تاریخ آل الاطرش، سلطان الاطرش بود که رهبر قیام سوریه علیه اشغال سوریه توسط فرانسه بود.