ابن مبارک

معنی کلمه ابن مبارک در لغت نامه دهخدا

ابن مبارک. [ اِ ن ُ م ُ رَ ] ( اِخ ) ابوعبدالرحمن عبداﷲ مروزی. وفات 181 هَ.ق. در خراسان میزیست و از محدثین تابعین است و در 63 سالگی درگذشت. در کتب عرفان و اخلاق ، اخبار ونوادر و سخنان حکمت آمیز بسیار از او نقل کرده اند.

معنی کلمه ابن مبارک در فرهنگ فارسی

در خراسان میزیست و از محدثین تابعین است

معنی کلمه ابن مبارک در دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:عبدالله بن مبارک مروزی (مرو ۱۱۸ـ هیت ۱۸۱ق)

جملاتی از کاربرد کلمه ابن مبارک

ابو صالح الحکم بن المبارک خوستی حافظ منسوب به این ناحیه است. او از مالک و حماد بن زید حدیث روایت کرده و ثقه بوده‌است. وی در ملک «ری» به سال (۲۱۳ ه‍.ق) وفات یافت. در مورد ابوصالح خوستی در دایرة المعارف چنین آمده‌است؛ ابو صالح حکم ابن مبارک خوستی از جمله روات ثقه و تبع تابعین و حافظ قرآن کریم و معاصر امام قتیبه، متقی و متورع بوده و از مالک ابن انس و حماد ابن زید اخذ حدیث نموده و عبدالله بن عبدالرحمن سمرقندی و دیگران هم از وی حدیث استماع نموده‌اند. وفاتش به روایت سمعانی در ملک «ری» در سال ۲۱۳ هجری واقع شده‌است.
ابو صالح حکم ابن مبارک خوستی از جمله روات ثقه و تبع تابعین و حافظ قرآن کریم و معاصر امام قتیبه، متقی و متورع بوده و از مالک ابن انس و حماد ابن زید اخذ حدیث نموده و عبدالله بن عبدالرحمن سمرقندی و دیگران هم از وی حدیث استماع نموده‌اند. وفاتش به روایت سمعانی در ملک «ری» در سال ۲۱۳ هجری واقع شده‌است