عمادالدین زنگی

معنی کلمه عمادالدین زنگی در لغت نامه دهخدا

عمادالدین زنگی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ زَ ] ( اِخ ) ( اتابک شهید... ). زنگی بن آق سنقر حاسب ، ملقب به عمادالدین و مکنی به ابوالجواد. سرسلسله اتابکان موصل و الجزیره و شام. وی از غلامان ترک ملک شاه بود که از سال 478 تا 487 هَ. ق. در حلب از جانب تتش نیابت می کرد و در آخر کار بر او قیام کرد و اسیر شد. اما پدر او آق سنقر از جانب سلطان محمود سلجوقی به امارت بغداد منصوب شده بود و چون در روز جمعه نهم ذیقعده سال 520 هَ. ق. در مسجد جمعه موصل به دست یکی از فدائیان ملاحده به قتل رسید، پسرش عمادالدین زنگی در سال 521 به جای وی نشست. او نخستین کس از این طایفه است که لقب «سلطان » بر وی اطلاق کردند. او به غایت مهیب خلقه و عظیم الرأس بود و در میدان شجاعت گوی مسابقت از امثال و اقران میربود. و در همین سال به فرمان المسترشد باللّه عباسی و سلطان مغیث الدین محمود سلجوقی ، موصل نیز جزء حکومت وی شد. و در سال 523 هَ. ق. حماة و حمص را تسخیر کرد و در سال 524 حلب رانیز بگشود. و در سال 534 دیاربکر و کردستان به قلمرو وی افزوده گشت. و در سال 541 هَ. ق. به عزم فتح قلعه «جعبر» شتافت و آن را محاصره کرد و در این محاصره نزدیک به ظفر و پیروزی بود که در شب پنجم ربیعالثانی همین سال سیصد تن از غلامان زنگی اتفاق کردند و او را به قتل رساندند، و از آن تاریخ وی به «اتابک شهید» ملقب گشت و ممالک او به دو پسرش سیف الدین غازی ونورالدین محمود رسید. اشتهار عمده عمادالدین زنگی در امر جهاد او در مقابل صلیبی ها است و او در واقع پیشقدم سلطان صلاح الدین به شمار میرفت. ( از حبیب السیر چ کتابخانه خیام ج 2 ص 551 ) ( طبقات سلاطین اسلام استانلی لین پول ص 143 ) ( معجم الانساب زامباور ص 341 و... ).و رجوع به «اتابکان الجزیره و شام » در همین لغت نامه و اخبارالدولة السلجوقیة چ لاهور ص 108 و 196 شود.
عمادالدین زنگی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ زَ ] ( اِخ ) زنگی بن مودودبن زنگی بن آق سنقر، ملقب به عمادالدین و مکنی به ابوالفتح. وی نخستین از اتابکان سنجار بود و در سال 566 هَ. ق. به حکومت رسید واز سال 578 تا 579 حلب نیز جزء قلمرو حکومت وی بود. او در محرم سال 594 هَ.ق. درگذشت. ( از معجم الانساب زامباور ص 341 ). و نیز رجوع به ابوالفتح ( زنگی... ) و «اتابکان سنجار» و ابن خلکان ج 1 ص 194 و حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 554 شود.
عمادالدین زنگی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ زَ ] ( اِخ ) شاهنشاه بن محمدبن زنگی بن مودودبن زنگی بن آق سنقر، ملقب به عمادالدین. وی سومین از اتابکان سنجار بود و در سال 616 هَ. ق. در آن ناحیه سلطنت کرد. ( از معجم الانساب زامباور ص 341 ). و رجوع به «اتابکان سنجار» شود.

معنی کلمه عمادالدین زنگی در فرهنگ فارسی

شاهنشاه بن محمد بن زنگی بن مودود بن زنگی بن آق سنقر ملقب به عماد الدین

معنی کلمه عمادالدین زنگی در دانشنامه آزاد فارسی

عِمادالدّین زَنْگی ( ـ۵۴۱ق)
بنیانگذار (۵۲۱ـ۵۴۱) سلسلۀ اتابکان موصل و اولین پادشاه آل زنگی . از کودکی به پاس خدمات پدرش ، آق سُنْقُر، در دربار سلطان بَرکیارُق پرورش یافت و در تمامی نبردهای برکیارق برضد صلیبیان در شام و جزیرۀ ابن عمر شرکت جست . در ۵۲۱ق، سلطان محمود سلجوقی وی را به امارت بصره و اندکی بعد واسط برگزید و با ورود سلطان محمود به بغداد به حکومت آن جا گماشته شد. به دنبال مرگ مسعود بن آق سُنْقُر برسقی (۵۲۱ق)، حاکم موصل ، به حکومت آن دیار برگزیده شد و جزیرۀ ابن عمر، نصیبین، سنجار و حران را فتح کرد و از همان زمان سلسلۀ زنگیان بنیان نهاده شد. چون تربیت فرزندان سلطان محمود، اَلْب اَرْسلان و فَرُخ شاه ، را برعهده داشت «اتابک » لقب گرفت و در سال بعد توانست حلب و حماة را نیز متصرف شود (۵۲۲ق). در ۵۲۶ق، یک بار به حمایت از داعیۀ سلطنت سلطان مسعود سلجوقی و بار دیگر به فرمان سنجر سلجوقی به بغداد یورش برد، اما شکست خورد. درگیری عمادالدین طی این سال ها با سلجوقیان و خلیفۀ عباسی موجب شد تا صلیبیان پیشرفت هایی در قلمرو او بکنند. اما زنگی در رمضان ۵۳۱ق، بسیاری این مناطق همچون معرة النُّعمان و بَزاعه را باز پس گرفت و سال بعد حِمْص و بَعَلْبَک را نیز به متصرفات خویش افزود. او در ۵۳۹ق، با تصرف رُها، یکی از رویدادهای با اهمیت جنگ اول صلیبی را رقم زد و مهم ترین مرکز نظامی صلیبیان، مابین عراق و سوریه، را از بین برد. پس از آن به موصل بازگشت و شورش الب ارسلان را فرو نشاند و سرانجام در ۵۴۱ق، به دست چند تن از غلامانش کشته شد. او استعداد فوق العاده ای در امور نظامی داشت و از نخستین کسانی بود که به مقابلۀ جدی با صلیبیان پرداخت . او را پس از مرگش «اتابک شهید» لقب داده اند.

جملاتی از کاربرد کلمه عمادالدین زنگی

نام این شهر از عمادالدین زنگی گرفته شده که دژ آن را در سال ۱۱۴۲ میلادی بازسازی کرد.
بنیادگذار این دودمان، عمادالدین زنگی پسر آق‌سنقر از سرداران سلجوقیان بود و ایشان از همین رو به زنگیان آوازه یافتند.
تاریخ تسخیر آشب به دست اتابک عمادالدین زنگی بن آق‌سنقر ۲۳ رمضان ۵۳۷ق/۱۱ آوریل ۱۱۴۲م بود.
خبر سقوط ادسا تأثیر عمیقی بر دو جهان مسیحیان و نیز مسلمانان گذاشت؛ با پیروزی عمادالدین زنگی تلاش مسلمانان برای بازپس‌گیری اراضی از دست رفته افزایش یافت که این مسئله خود سبب شد تا دولت‌های صلیبی در حالت تدافعی قرار گیرند. زنگی که نخستین شخصی به‌شمار می‌رفت که یک دولت صلیبی را سرنگون می‌کرد، لقب «مدافع مذهب» و «المالک المنصور» را دریافت کرد. هرچند شرایط موصل سبب شد تا او ادامه پیشروی در قلمروی باقی‌ماندهٔ ادسا و همچنین انطاکیه را متوقف و عازم خانه شود و به امور داخلی دولت خود بپردازد. با این حال، وی در سال ۱۱۴۶ م توسط غلامش، یارانکاش، کشته و پسرانش نورالدین در حلب و سیف‌الدین غازی در موصل جانشین او شدند.