بلیان. [ ب َل ْ ] ( اِخ ) نام خضر پیغمبر علیه السلام است که برادرزاده الیاس پیغمبر باشد. ( برهان ). بلیان.[ ب َل ْ ] ( اِخ ) قریه ای است از قرای کازرون و آنجا محل و مرقد اولیأاﷲ بسیار است. گویند خضر علیه السلام آن قریه را بنا کرده است و منسوب به نام نامی خود ساخته است. ( برهان ). از مضافات کازرون شیراز است و از آنجاست اوحدالدین عبداﷲبن ضیاءالدین مسعود بلیانی. ( ریاض العارفین ص 104 ). دهی از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان کازرون. سکنه آن 379 تن. آب آن از چاه و محصول آن غلات است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ). بلیان. [ ب ِل ْ لی ] ( ع اِ ) گویند هو بذی بلیان. رجوع به بلی شود.
معنی کلمه بلیان در فرهنگ فارسی
دهی از بخش مرکزی شهرستان کازرون در حدود ۳۷۹ تن سکنه دارد . شغل مردم زراعت است . گویند هو بذی بلیان
معنی کلمه بلیان در فرهنگ اسم ها
اسم: بلیان (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: baliyān) (فارسی: بَلیان) (انگلیسی: baliyan) معنی: نام خضر پیغمبر ( ع ) که برادرزاده ی الیاس پیغمبر ( ع )، ( اعلام ) ) نام خضر پیغمبر ( ع ) که برادرزاده ی الیاس پیغمبر ( ع ) می باشد، ) نام روستایی در کازرون که می گویند خضر ( ع ) آن روستا را بنا کرده و منسوب به نام نامی خود کرده است و این روستا محل و مرقد اولیاالله بسیار است
معنی کلمه بلیان در دانشنامه عمومی
بلیان ( کازرون ) ، نام روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان کازرون، که در استان فارس ایران است. این روستا در دهستان بلیان قرار دارد و بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۲۷۹۸ نفر ( ۸۰۶ خانوار ) بوده است. • شیخ اوحدالدین عبدالله بلیانی • امین الدین بلیانی • شیخ عبدالله بلیانی
جملاتی از کاربرد کلمه بلیان
بزرگان صوفیه قرن هشتم و نهم: محمود شبستری، صفی الدین اردبیلی، علاءالدوله سمنانی، اوحدی مراغه‌ای، امین‌الدین بلیانی کازرونی، خواجوی کرمانی، عماد فقیه کرمانی، حافظ شیرازی، شاه نعمت‌الله ولی، قاسم انوار، داعی شیرازی، جامی، کمال الدین خوارزمی، جمالی اردستانی، سید محمد نوربخش، شمس الدین محمد لاهیجی.
این روستا در دهستان بلیان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۴۹ نفر (۳۵خانوار) بوده‌است.
این روستا در دهستان بلیان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۵۰ نفر (۷۲خانوار) بوده‌است.
در نسخه‌ای مصور از دیوان حافظ در کتابخانهٔ لیدن به‌سال ۸۹۴ ه.ق/۱۴۸۹ م و کتابت‌شده توسط شیخ محمدابراهیم اوحدی بلیانی که متعلق به مکتب شیراز دوم است، نگاره‌ای بر مبنای این غزل موجود است.
آل بنجیر، خاندانی از سادات حسینی شیراز که بیشتر افراد آن عارف، دانشمد، شاعر، قاضی و پیر طریقت بوده‌اند. منابع پژوهش دربارهٔ این خاندان اندک است. مهمترین این منابع تذکره عرفات‌العاشقین و عرصات‌العارفین از تقی‌الدین محمد حسینی اوحدی بلیانی اصفهانی است که میان سالهای ۱۰۲۲–۱۰۲۴ق/۱۶۱۳–۱۶۱۵م تدوین شده‌است (دربارع نسخه‌های خطی این کتاب نکـ نقوی، ۱۵۱، ۱۶۲). مؤلف عرفات با استفاده از کتاب مقالةالابرار یا رسالةالابرار نگارش رکن‌الدین یحیی‌بن‌محمد حسینی شیرازی[پیوند مرده] یکی از افراد همین خاندان، اطلاعات گرانبهایی دربارهٔ برخی از افراد آل بنجیر به دست داده‌است. منبع معتبر دیگر کتاب شَدّالازار از معین‌الدین ابوالقاسم جُنید شیرازی است که در ۷۹۱ق/۱۳۸۹م نوشته شده‌است.
این روستا در دهستان بلیان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۱ نفر (۸خانوار) بوده است.
ولیان‌کوی به فتح اول و کسر ثانی و سکون نون، بنا به وصف مؤلف، بلیان‌کوی، بلیان‌کوه و ولیان‌کوه نیز نوشته‌اند. عامه بیلانکی به فتح با و سکون یا و نون خوانند.
بازار باب‌الجبل، باب سین، باب هشام، بلیان، چهارسوق یا چهار بازار، بازار دهک نو، بازار روده، که این بازار از همه بازارها معمورتر و آبادتر بوده‌است. بازار ساربانان، بازار نرمه یا رسته نرمه، که منسوب به دیه نارمک است و بازار نصرآباد بازارها گویا بیشتر مکشوف و بدون سقف بوده‌است.
این روستا در دهستان بلیان قرار دارد و بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۶۳۴ نفر (۱۲۱خانوار) بوده است.
