کوچه گردی

اشکم نمی کشد پای، از راه کوچه گردی طفلی که خودسر افتاد، چون دربدر نباشد؟

می کنم در کوچه گردی سیر صحرای جنون وسعت مشرب مرا فارغ ز هامون کرده است

دل گفت آن پریوش، استاده بر لب بام رفتم به کوچه گردی، آن بام را ندیدم

صائب ز کوچه گردی زلف آمدم به تنگ خود را به گوشه دهن یار می کشم

رقیب از کوچه گردی آبرو یافت به کوی دوست دشمن رهبرش بین

در و دیوار نتواند عنان سیل پیچیدن که منع از کوچه گردی می کند دیوانه ما را؟

باز گردی ز کوچه مقصود گر دوچارم شوی به ره به غلط

چشمم ز کوچه گردی شبها سفید شد ای ماه رو تو شمع شبستان کیستی

استخوانم سرمه شد از کوچه گردی های حرص خانه دار گوشه چشم قناعت کن مرا

دلش گشاده شود کی ز کوچه گردی شهر؟ سبکروی که به مجنون دهد بیابان طرح