زره کلاه

بر اساس فهرستی از سال ۱۷۹۰، این اسلحه حاوی بیش از ۱۰۰ قطعه زره کامل برای سواران، بیش از ۱۱۰۰ زره پوش، نیزه و ریش کلاه ایمنی بود. همچنین ۴۱۵ خمپاره، ۴۶۰ توپ آهنی و ۱۳۰ توپ برنزی وجود داشت. با این حال، بسیاری از آنها احتمالاً در آن زمان از نظر نظامی منسوخ و بدون استفاده شده بودند.

در گنج بگشاد و زر دادشان زره با کلاه و کمر دادشان

در ساخت زره شماره ۲ از ویژگی‌های هواپیما با بال‌های کوچکی استفاده شد. نقاش کتاب‌های مارول، ادی گرانو با کمک تصویرگر فیل ساندرز زره شماره ۳ را طراحی کردند. طراحی‌های نخست گرانو الهام‌دهندهٔ اولیه فیلم بود و با قرار گرفتن آن بر روی صفحهٔ مای اسپیس فاورو برای همه شناخته شد. ساندرز مفهوم هنری گرانو را ساده‌تر، آهنی‌تر و کم‌تر کارتونی کرد. بعضی اوقات داونی مجبور بود برای برداشت صحنه‌های متحرک فیلم تنها کلاه خود، دستکش‌ها و زره سینه‌ای را به تن کند. برای ضبط صحنه‌های پرواز زره شماره ۳ به صورت دیجیتالی ترسیم و برای واقع‌نمایی، برخاستی آهسته و فرودی سریع ساخته شد. برای ساخت صحنه‌های نبرد مرد آهنی و جنگنده‌های اف-۲۲ رپتور، دوربین‌ها برای نشان دادن فیزیکی، باد و یخ بر روی لنز در هوا به پرواز درآمدند. برای مطالعهٔ بیشتر در مورد نحوهٔ پرواز، از چند چترباز در تونل باد فیلم‌برداری شد.

در عصر برنز معمولاً از دو شکل برنز استفاده می‌شد: «برنز کلاسیک» و «برنز خفیف». برنز کلاسیک حدو ۱۰٪ قلع دارد و برای تولید محصولات برنزی معمولاً ریخته‌گری می‌شود. در حالی که برنز خفیف حدود ۶٪ قلع دارد و برای تولیدات برنزی، ورقهٔ برنز خفیف را چکش زنی می‌کنند. به عنوان مثال در نوک تیرها و سلاح‌های پرتابی از برنز کلاسیک و در کلاه خود و زره از برنز خفیف استفاده می‌شود. طبق یک تعریف، «برنز مجسمه» مدرن ۹۰٪ مس و قلع ۱۰٪ است.

زره دادش و خود و زرّین سپر کلاه و نگین، اسپ و تیغ و کمر

درفش‌دار، جوان و بی‌ریش است و کلاه بزرگان (تقریباً استوانه‌ای بلند) بر سر نهاده و زره پوشیده‌است و بر اسبی سوار است و درفش را با دو دست نگه داشته. درفش، شیئی میله‌مانند و افقی است که سه گوی نواردار بر بالای آن وصل است و دو منگولهٔ بزرگ از گوشه‌هایش آویخته و دسته‌اش چون ساقهٔ نیزه عمودی بدست گرفته شده‌است.

کمر با کلاه و زره برد نیز سپرهای زرین هرگونه خیز

افزون بر آن، تیراندازان برای چنین عملیاتی از تجهیزات بسنده برخوردار نبودند. بسیاری از کارشناسان تفنگ جنگی ژ۳ را برای تیراندازی از آن فاصله مناسب نمی‌دانند. پوکهٔ فشنگ ژ۳ که در آن هنگام تفنگ سازمانی ارتش آلمان بود ۵۱ میلی‌متر است، درحالی که برای تضمین دقت بیشتر تیراندازی از آن فاصله، پوکهٔ ۶۹ میلی‌متری موردنیاز است. هیچ‌کدام از تفنگ‌ها مجهز به دوربین تلسکوپی یا مادون‌قرمز نبودند. همچنین هیچ‌یک از تیراندازان جلیقهٔ ضدگلوله یا کلاه آهنی نداشتند. در محوطهٔ فورستن‌فلدبروک هیچ‌گونه خودروی زرهی دیده نمی‌شد و کمک تنها هنگامی رسید که مدتی از درگیری گذشته‌بود.

در عصر برنز، معمولاً دو شکل برنز، مورد استفاده قرار می‌گرفت: «برنز کلاسیک» با حدود ۱۰ درصد قلع و «برنز ملایم» که حاوی حدود ۶٪ قلع بود. سلاح‌های تیغه‌دار عمدتاً از برنز کلاسیک ریخته‌گری می‌شدند، در حالی‌که کلاه‌خودها و زره‌ها از برنز ملایم تهیه می‌شدند. اکنون برنز تجاری (۹۰٪ مس و ۱۰٪ روی) و برنز معماری (۵۷٪ مس، ۳٪ سرب، ۴۰٪ روی) بیشتر به‌عنوان آلیاژهای برنج در نظر گرفته می‌شوند زیرا حاوی روی به‌عنوان عنصر اصلی آلیاژی هستند و معمولاً در کاربردهای معماری استفاده می‌شوند.

گه از عبیر کند بر مه دو هفته زره گه از بنفشه کند بر گل شکفته کلاه