ابن مرزوق ابوعبدالله محمد

13 - ابوعبدالله محمد به علاء مى گويد: وارد مدينه شدم ، در حالى كه گرسنگى برمن چيره شده بود. قبر پيامبر را زيارت كرده بر او سلام دادم و بر دو خليفه نيز. و گفتم: يا رسول الله ! آمده ام ، در حالى كه تهيدستى و گرسنگى ام را جز خداوند كسى نمى داند و من امشب مهمان تو هستم . آن گاه خواب مرا ربود. در خواب پيامبر را ديدم كه گرده نانى به من بخشيد. نصف آن را خوردم . از خواب كه بيدار شدم نيم ديگر نان در دستم بود. اينچنين درستى كلام پيامبر برايم ثابت شد كه فرموده است : هركس مرا در خواب ببيند، مرا به حق ديده است ، چون شيطان به قيافه من در نمى آيد، سپس ندايى رسيد كه: اى ابوعبدالله ! هيچ كس نيست كه قبر مرا زيارت كند، مگر آن كه آمرزيده شود و فرداى قيامت به شفاعتم نائل آيد.(31)

322- ((ابوعبدالله محمد بن منكدر قرشى تميمى )) از زاهدان و بزرگان اهل حديث است . برخى از اصحاب پيامبر را درك كرده و از آنان روايت كرده است . حدوددويست حديث از وى روايت شده است . بزرگاناهل سنت او را در نهايت زهد و استوارى شمرده اند و مورد اعتماد و وثوق معرفى كرده اند.وى از جمله رجال عامه است كه ميل و محبتى شديد به ائمه (ع ) داشته است . او درسال 130 هجرى درگذشته است . ر. ك : ابوعبدالله محمد بناسماعيل البخارى ، التاريخ الكبير، دارالفكر، بيروت ، 1407 ق ، ج 1، صص 219 220؛ حلية الاولياء، ج 3، صص 146 158؛رجال الكشى ، ص 390؛ ابوالفرج عبدالرحمن بن قلعه جى ، الطبعة الرابعة ،دارالمعرفة ، بيروت ، 1406 ق . ج 2، صص 140 144؛ شمس الدين ابو عبدالله محمدبن احمد بن عثمان الذهبى ، سير اعلام النبلاء، اشرف على تحقيق الكتاب و خرج احاديثه شعيب الارنؤ وط، الطبعة الثامنة ، مؤ سسة الرسالة ، بيروت ، 1412 ق . ج 5، صص353 361؛ معجم رجال الحديث ، ج 17، ص 278.