[ویکی الکتاب] معنی أَضَاعُواْ: روشن کردند ریشه کلمه: ضیع (۱۰ بار) تباه شدن. . ممکن است گاهی مراد از آن ترک باشد مثل: . گفتهاند یعنی نماز را ترک کردند در مجمع از امام صادق علیه السلام نقل است که آن را با تأخیر از وقت تباه کردند نه با ترک. آیه . راجع به اعمالی است که پیش از تحوّل قبله رو به بیت المقدّس انجام داده بودند شاید مراد از ایمان عمل باشد و شاید همان ایمان باشد یعنی: خدا عمل و ایمان شما را که پیش از تحوّل قبله انجام دادهاید ضایع و تباه و بی اثر نمیکند. همه موارد استعمال این کلمه در قرآن درباره تباه نشدن اعمال اهل ایمان است. مگر آیه 59 مریم که نقل شد.
جملاتی از کاربرد کلمه اضاعوا
198- چون اميرالمومنين على (ع ) اين دليل مهاجران را شنيد، فرمود: احتجوا بالشجرهو اضاعوا الثمره . يعنى به درخت نبوت احتجاج كردند و ميوه آن را ناديده گرفتند. زيراميوه درخت نبوت ، خانواده و اهل بيت آن حضرت مى باشند كه مهاجران براى به دستگرفتن حكومت پيغمبر، آن را ناديده گرفتند. شرح نهج البلاغه ، ج 2، ص 2.
فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلوة و اتبعوا الشهوات فسوف يلقون غيا
454- ماا اخوفنى ان تكون كمن قال الله تعالى فى كتابه : اضاعوا الصلوةاستحملك كتابه و استودعك علمه فاضعتها، فنحمدالله الذى عافانا مماا ابتلاك بهوالسلام تحف المعقول 277؛ بحارالانوار 78/135
قلت لابى عبدالله - عليه السلام - قوله تعالى : (ان الصلاة كانت على المؤ منينكتابا موقوتا)، قال : كتابا ثابتا و ليس ان عجلت قليلا او اخرت قليلا بالذى يضركما لم تضيع تلك الاضاعة فان الله - عز و جل -يقول لقوم اضاعوا الصلوة و اتبعوا الشهوات فسوف يلقون غيا ؛
و در كافى به سند خود از داود بن فرقد روايت كرده كه گفت : من از امام صادق (عليه السلام ) از معناى آيه :( انّ الصّلوة كانت على المؤ منين كتابا موقوتا) پرسيدمفرمود:( كتاباا موقوتا به معناى كتاب ثابت است و اگر اندكى نماز را جلوتر و عقبتر خوانده باشى ضررى به تو نمى رساند، مادامى كه سر به اضاعه نماز در نياوردو مصداق آيه :( اضاعوا الصّلوة و اتّبعوا الشّهوات فسوف يلقون غيا) واقع نشده باشى .
مؤ يد اين معنا آيه زير است كه مى فرمايد: (اولئك الذين انعم اللّه عليهم من النبيين منذرية ابراهيم و اسرائيل و ممن هدينا و اجتبينا، اذا تتلى عليهم آيات الرحمن خروا سجدا وبكيا، فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلوة ، و اتبعوا الشهوات ، فسوف يلقون غيا)چون اولا دو خصلت را در انبيا جمع كرده ، يكى اينكه داراى انعامى از خدايند، دوم اينكهداراى هدايتند، چون در جمله : (و ممن هدينا و اجتبينا) حرف (من ) آورده ، كه بيانگر جمله :(انعم اللّه عليهم ...) باشد و ديگر اينكه به بيانى توصيفشان كرده كه در آن نهايت درجه تذلل در عبوديت است ، و جانشين آنان را به ضايع كردن نماز و پيروى شهوات توصيف نموده است .
قال جعفر بن محمد عليه السلام فى قوله تعالى : الذيناتـيـنـاهـم الكـتـاب يـتـلونـه حـق تـلاوتـه ،(230)قـال يـرتـلون آيـاتـه و يـتفقهون فيه و يعملون باحكامه ويـرجـون وعـده و يـخـافـون وعـيـده و يـعـتـبـرون بـقصصه ويـاءتـمـرون باوامره و يتناهون عن نواهيه ، ما هو و الله حفظآيـاتـه و درس حـروفـه و تـلاوة سـوره و درس اعـشـاره واخـمـاسـه حـفـظـوا حـروفـه و اضاعوا حدوده و انما هو تدبرآيـاتـه و العـمل باحكامه . قال الله تعالى : كتاب انزلناهاليك مبارك ليدبروا آياته .(231)
((فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلوة واتّبعوا الشهوات ))(43)
( احتجوا بالشجرة و اضاعوا الثمرة ) ، با انتساب خود به شجره وجود پيغمبرصلى الله عليه و آله براى صلاحيت خود استدلال كردند اما ميوه را ضايع ساختند.
فـرمـود: يـكـون خـلف مـن بـعـد سـتـيـن سـنـة اضاعوا الصلوة و اتبعواالشـهـوات فـسـوف يلقون غيا ثم يكون خلف يقرئون القرآن لا يعدوا تراقيهم ، و يقرءالقـرآن ثـلاثـة مـؤ مـن و مـنـافـق و فـاجـر: (بـعـد از شـصـتسال ، افرادى به روى كار مى آيند كه نماز را ضايع ميكنند و در شهوات غوطه ور ميشوندو بـه زودى نـتـيجه گمراهى خود را خواهند ديد، و بعد از آنها گروه ديگرى روى كار مىآيـنـد كه قرآن را (با آب و تاب ) ميخوانند ولى از شانه هاى آنها بالاتر نمى رود (چوننـه از روى اخـلاص اسـت و نـه بـراى تـدبـر و انـديـشـه بـه خـاطـرعـمـل ، بـلكـه از روى ريـا و تـظـاهـر اسـت و يـا قـنـاعـت كـردن بـه الفـاظ، و بـه هـمـيـن دليل اعمال آنها به مقام قرب خدا بالا نمى رود).