شمایل نگار

در پشت برخی سکه‌های ارد که کمیاب هستند، صحنه‌ای از «اعطای نشان» به تصویر کشیده شده که در آن که ارد در حال دریافت دست افزار توخه -الهه یونانی- است. در عصر اشکانی، ایرانیان از شمایل نگاری هلنیستی برای به تصویر کشیدن چهره های معنوی خود استفاده می کردند، بنابراین صحنه اعطای نشان را می توان با فر اوستایی، یعنی شکوه پادشاهی، مرتبط کرد. به گفته مورخ معاصر، خداداد رضاخانی، این تصویر ممکن است به دلیل افزایش اقتدار ارد پس از نبرد حران در سال ۵۳ قبل از میلاد باشد.

در طول رویداد طوفان شمایل در قرن شانزده و ادامه بت‌شکنی از قرن هفده، در کلیساهای کاتولیک در سراسر اروپا به‌طور سیستماتیک از نمادهای مذهبی، شمایل نگاری و یادگارهای خود محروم می‌شدند. در پاسخ، واتیکان دستور داد که هزاران اسکلت از ابشارهای زیر شهر و بیرون آورده و در شهرهای سراسر آلمان، اتریش و سوئیس جمع کنند . .[نیازمند منبع]

در هنر اروپایی، جودیت اغلب توسط خدمتکارش بر روی شانه‌هایش همراهی می‌شود، که به تشخیص او از سالومه کمک می‌کند، او همچنین سر قربانی خود را روی یک تشت (لگن) نقره‌ای حمل می‌کند. با این حال، یک سنت شمالی معروفی ایجاد شد که به موجب آن جودیت هم خدمتکار و هم یک تشت داشت، توسط اروین پانوفسکی به عنوان نمونه ای از دانش مورد نیاز در مطالعه شمایل نگاری مورد استفاده قرار گرفت. برای بسیاری از هنرمندان و محققان، زنانگی جنسی جودیت به‌طور جالب و گاهی متناقض با پرخاشگری مردانه او ترکیب می‌شود. جودیت یکی از زنان با فضیلت بود که ون بورویک در دفاعیه منتشر شده خود (۱۶۳۹) به دلیل برتری زنان نسبت به مردان، و نمونه رایج تم شمایل نگاری قدرت زنان در رنسانس شمالی نام برد.

بازنمایی‌های کم و بیش سرد - اما اندوه‌بار - ژریکو از ضد قهرمانان ناپلئونی، که بدن آن‌ها به معنای دقیق کلمه قطعه قطعه - شکسته و قطع - شده‌است، این مسئله را به ما یادآور می‌شود که در تاریخ بازنمایی مدرن دوره‌هایی وجود دارد که طی آن‌ها بدن قطع عضو شدهٔ انسان در چشم بیننده نه صرفاً به عنوان یک استعاره، بلکه در مقام واقعیتی تاریخی جلو گر می‌شود. مورخان هنری که در مرز فراموش کردن این مسئله قرار دارند که بدن انسان نه تنها موضوع میل، بلکه جایگاه تجربهٔ رنج، دارد و مرگ است - درسی که پژوهشگران هنر عصر قدیم تر، که مشحون از شمایل نگاری چهرهٔ شهدا و قربانیان، و نمایش رنگ دوزخیان در جهنم و رنج بهشتیان بر روی زمین است، هیچ‌گاه نمی‌تواند آن را از نظر دور سازد.

رومی‌ها اسطوره‌ها و شمایل نگاری همتای یونانی او، آفرودیت را برای هنر رومی و ادبیات لاتین تطبیق دادند. در سنت کلاسیک متاخر غرب، ونوس به عنوان تجسم عشق و تمایلات جنسی به یکی از پرمخاطب‌ترین خدایان اساطیر یونانی-رومی تبدیل شد. او معمولاً در نقاشی‌ها به صورت برهنه به تصویر کشیده می‌شود.