رادیوگراف
معنی کلمه رادیوگراف در فرهنگ فارسی
تصویری که از تابیدن اشع. نافذ (( اشع. مجهول ) ) بدرون اجسام و اعضای کدر بر روی صفح. حساس پیدا می شود .
جملاتی از کاربرد کلمه رادیوگراف
ضبط تصاویر بدست آمده برای بررسی بیشتر بعد از زمان تشعشع از جمله کارهایی است که در فلروسکوپی کارآمدی آن را در تشخیص بالا می‌برد. به دلیل تشعشع یونیزه‌کننده متناوب به بیمار و همچنین حضور پزشک و رادیوگراف در محل تصویربرداری برای مشاهده آنی تغییرات، امنیت در آن از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود و از شدت تشعشع کمتر نسبت به پرتونگاری استفاده میشود.
در مقطع نگاری معمولی مشکل اول، یعنی تصویربرداری از یک مقطع دلخواه حل شد، ولی مقطع نگاری کامپیوتری دو مشکل دیگر رادیوگرافی معمولی را نیز حل کرد؛ یعنی حساسیت مورد نیاز برای تمایز بین نسوج نرم را دارا می‌باشد، همچنین اطلاعات کمی دربارهٔ میزان تضعیف (ناشی از عبور اشعه از نسوج) را نیز می‌دهد. البته در این روش قدرت تفکیک بهبود نیافته و تنها بخش‌های ناخواسته، تارتر می‌شوند.
تصویربرداری رادیوگرافی به ویژگی‌های اشعه ایکس (مقدار و کیفیت پرتو) و شناخت چگونگی اثر کردن ان در بافت انسان برای ایجاد تصاویر تشخیصی وابسته است. اشعه ایکس یک نوع تابش یونیزه است، به این معنی که انرژی کافی برای حذف بالقوه الکترون‌ها از یک اتم را دارد، به این ترتیب که بار آن را به یون تبدیل می‌کند.
معمولاً درد مدت کوتاهی پس از مصرف غذا یا در زمان گرسنگی ایجاد میشود. عکس رادیوگرافی پس از بلع باریم و آندوسکوپی در تشخیص ممکن است مفید باشد. اکثر زخمها کوچک هستند (با قطر کمتر از ۲ سانتیمتر). پراکندگی زخمهای پپتیک معده معمولاً در آنتر (ابتدای معده) است.
این بیماری را نباید با دیسپلازی کرانیومتافیزی اشتباه گرفت. این دو بیماری از لحاظ بالینی، رادیوگرافی و ژنتیکی با یکدیگر تفاوت داشته و دو بیماری متمایز هستند.
رادیوگرافی پری آپیکال، رایج‌ترین رادیوگرافی در دندانپزشکی است. فیلم در داخل دهان قرارمی گیرد و از دندان یا ناحیهٔ مورد نظر رادیوگرافی تهیه میشود. برای بررسی پوسیدگی دندان‌ها، ضایعات انتهای ریشه مثل کیست وگرانولوم، موقعیت قرارگیری ایمپلنت‌ها، اندازه‌گیری طول فایل در درمان‌های ریشه و … استفاده میشود. این نوع رادیوگرافی به‌طور معمول در مطب‌های دندانپزشکی گرفته میشود. اخیراً در برخی مطب‌های دندانپزشکی از انواع دیجیتال آن استفاده میشود.
دستیار دندانپزشک به عنوان کمک و دستیار دندانپزشک یا هر شخص دیگری که در حال انجام عملیات ترمیمی و درمانی بر روی بیمار است، می‌باشد. دستیار دندانپزشک بیمار را آماده برای عملیات دندانپزشکی می‌کند و همچنین وسایل مورد نیاز را ضدعفونی و استرلیزه می‌نماید. دستیار دندانپزشک در هنگام عملیات دندانپزشکی وسایل مورد نیاز را به دندانپزشک می‌دهد. دستیاران دندانپزشک با نگاه داشتن وسیله مکش (ساکشن) که در دهان بیمار قرار می‌گیرد، کار دندانپزشک را آسانتر می‌کند. گرفتن عکس‌های رادیوگرافی از دندان‌های بیمار نیز از مسئولیت‌های آنها می‌باشد.
در بعضی موارد مراجعه دیرهنگام فرد برای کاشت دندان (ایمپلنت) یا وجود کیست و تومورهای دهانی منجر به از بین رفتن فضای مناسب و کم شدن قطر و ارتفاع استخوان فک میشود که در این حالت، دندانپزشک قبل یا همزمان با جایگذاری فیکسچر، با استفاده از پودر و بلاک استخوانی و ممبرین (بایومتریال‌ها) استخوان را بازسازی کرده تا شرایط مناسب برای قرارگیری ایمپلنت مهیا گردد. در این مواقع طول درمان بیمار (آماده شدن استخوان برای جایگذاری ایمپلنت) بسته به شرایط بیمار از ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد و دندانپزشک به کمک عکس‌های رادیوگرافی می‌تواند روند درمان را دنبال کند و بهترین زمان را برای کاشت ایمپلنت تشخیص دهد.
در کودکان، رادیوگرافی شکمی در حالت حاد مشکوک به انسداد روده، پرفوراسیون دستگاه گوارش، جسم خارجی در دستگاه گوارش، مشکوک به توده شکمی و ابتلای به انواژیناسیون (که بخشی از تشخیص افتراقی می‌باشد) است. با این حال سی تی اسکن بهترین روش برای تشخیص آسیب داخل شکمی در کودکان است. برای درد حاد شکم در بزرگسالان، اشعه ایکس دارای حساسیت و دقت کم است. توموگرافی کامپیوتری یک برنامه‌ریزی استراتژیک کلی برای جراحی بهتر و احتمالاً لاپاروترومی‌های غیر ضروری را فراهم می‌کند؛ بنابراین اشعه ایکش شکمی برای بزرگسالان در بخش اورژانس با درد حاد شکم توصیه نمی‌شود.
در صورت تروما، پروتکل استاندارد بریتانیا برای داشتن یک سی تی اسکن جمجمه به جای تصویر رادیوگرافی است. یک بررسی اسکلتی شامل جمجمه می‌تواند به عنوان مثال حاکی از میلوما چندگانه باشد.