خط پیشانی

خطیست بر رخ تو از مداد نورالله نه از حروف مرکب چو خط پیشانی

بی‌نصیب راحتم از جام تقسیم ازل مرکز پرگار غم شد خط پیشانی مرا!

هرکه را چشم‌درین بزم‌گشودند چو شمع دید در نقش‌کف پا خط پیشانی را

بس که چون سایه‌ام از روز ازل تیره رقم خط پیشانی من گم شده در نقش قدم

تا کجا بوس کف پایت شود ارزانی‌ام همچو موج آواره می‌گردد خط پیشانی‌ام

بلد از عجز طاقت‌گیر و هر راهی‌ که خواهی رو خط پیشانی تسلیم بی‌مسطر نمی‌باشد

نیست امروز ز مژگان گهرافشانی من گریه شسته است به طفلی خط پیشانی من

چه احتیاج به روی کتاب، علم تو را که خوانده ای تو به اعجاز، خط پیشانی

چون قلم تا کمر هستی ناقص بستم تیغ دایم به سرم از خط پیشانی بود

در دبستان تأمل کرده ام روشن سواد ابجد اطفال باشد خط پیشانی مرا