[ویکی فقه] تحمل سختی (قرآن). تحمل کردن سختی و شداید و صبر در راه دین خدا، از موجبات ورود به بهشت است. تحمل سختی در راه دین خدا، از موجبات ورود به بهشت است. ام حسبتم ان تدخلوا الجنة ولما یاتکم مثل الذین خلوا من قبلکم مستهم الباساءوالضراء وزلزلوا حتی یقول الرسول والذین ءامنوا معه متی نصر الله... «آیا گمان کردید داخل بهشت می شوید، بی آنکه حوادثی همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همانان که گرفتاریها و ناراحتیها به آنها رسید، و آن چنان ناراحت شدند که پیامبر و افرادی که ایمان آورده بودند گفتند: «پس یاری خدا کی خواهد آمد؟! » (در این هنگام، تقاضای یاری از او کردند، و به آنها گفته شد: ) آگاه باشید، یاری خدا نزدیک است!» ← ایمان همراه سختی ۱. ↑ بقره/سوره۲، آیه۲۱۴. فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تحمل سختی». ...
جملاتی از کاربرد کلمه تحمل سختی
در هنگامهٔ جنبش سبز وی در زندان زیر شکنجههای سخت قرار گرفت و دست به اعتصاب غذا زد در پی آن صد و بیست و هشت شخصیت سیاسی، حقوق بشری، نویسنده، شاعر، هنرمند، پزشک، استاد دانشگاه، روزنامهنگار، ناشر و بیست و سه نهاد از سراسر جهان، طی نامهای به دبیرکل سازمان ملل و گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران خواستار رسیدگی به وضع وخیم زندانی سیاسی حشمت الله طبرزدی دبیرکل جبهه دمکراتیک ایران شدند. طبرزدی بارها اعلام کرد که برای رسیدن به آزادی و دمکراسی باید هزینه داد و از رفتن به زندان و تحمل سختیهایش هراسی ندارم.
از مشهورترین شاگردان او باید از شیخ بامالدین، شیخ زینالدین و شیخ لطفالدین یاد کرد که هر ۳ تن به دست خود شیخ، اسلام آوردند. بعد از درگذشت شیخ، مریدانش طریقه و اندیشههای او را دنبال کردند و به زهد و ریاضت و تحمل سختیها بیش از کسب دانش گرایش یافتند. آنانگوشت نمیخوردند و تنها بهگیاهان خودرو، قناعت میکردند و همواره به خدمت مردم میپرداختند. اساس زندگانی متفکرانهٔ آنها بر «پاس انفاس» مبتنی بود. هر چند در هفت اقلیم از اهل و عیال ریشیان سخن به میان آمده، اما آنان تجرد را ترجیح میدادند، زیرا بر آن باور بودند که تأهل سد بزرگی در نیل به زندگی زاهدانه است.
رنج جان کندن جسم، زجر ناشی از تحمل سختیها، و نیز فشارها و شکنجههایی که فرد به سبب گرفتن جان خود تحمل کرده در کاهش عذاب گناهی که مرتکب شده، تأثیر دارند و از آن کاسته میشود.
پس از تحمل سختی امید وصل مراست که صبح از شب و تریاک هم ز مار آید
درخت سرو در فرهنگ کهن ایران درخت جاودانگی تلقی میشده و در مکان های مانند حجاریهای تخت جمشید نیز دیده میشود و در آیین مهر ، نماد سبزی و استواری در سرمای زمستان است و این حرکتی نمادین به نشانه تحمل سختیها و در نتیجه سازگار با طبیعت جشن میترا می بوده است.