افاق

پون کر کس خدنگش، منقار لعل کرد افاق را، نوید به پر عقاب ده

جود او ارزاق را نعم الکفیل کوی او افاق را حسن المآب

روشن به طلعت شه افاق چشم تو روشن به نور طلعت تو چشم خاندان

در تو قبلهٔ افاق باد و خلق زمین به مهر و مدح تو بگشاده نطق و بسته نطاق

نور دین ای که در افاق جهان خاطر تو به هنر مشهورست

ای سهی سرو ندانم چه اثر ماند از تو تو نماندی و در افاق خبر ماند از تو

فرهاد ز کوه کندن بی‌بنیاد آوازهٔ شهرتش در افاق افتاد

که دید تشنهٔ ریان به جز تو در افاق به عدل و عفو و کرم تشنه وز ادب ریان

شهره افاق گردد هر شجاع مفتخم در خمول ذکر ماند هر جبان مرتعش

جز که ز انعام تو اکنون مرا وجه دگر طاق در افاق کو؟