ازدار

مرا اینجا در آویزند ازدار بنزد عاشقان بهر نمودار

تا ثمر دارد رگ خامی، ز دار آویخته است پخته شو، ازدار و گیر این شجر آسوده باش

احباب تو بر تخت نعم باد سرافراز اعدای تو ازدار نقم باد نگونسار

به زیر آمد ازدار چون مرد پیر چنین گفت با آن گروه شریر

عشق گفته رو بگو اسرار من خود مترسان خویش را ازدار من

نه تو زاتش خبر داری نه ازدار اگر وقت آمد ازدارم فرود آر