معنی کلمه احمد بن محمد برقی در دانشنامه اسلامی
تاریخ دقیق ولادت احمد برقی معلوم نیست ولی با توجّه به ندرت یا قلّتِ روایاتِ بیواسطه او از ابن ابی عُمَیر (متوفی ۲۱۷) و بزنطی (متوفی ۲۲۱) و کثرتِ روایاتش از ابن فضّال و ابن محبوب (هر دو متوفی ۲۲۴) می توان ولادت وی را پس از ۲۰۰ دانست.ظاهراً روایات او از حَمّادبن عیسی و صَفوان بن یحیی، که در برخی احادیث بدون واسطه اند، با واسطه ای مانند پدرش بوده است .
صحابی ائمه بودن برقی
علمای رجال، برقی را از اصحاب امام جواد و امام هادی علیهماالسّلام دانسته اند ، ولی روایت او از این دو امام در اسناد موجود به چشم نمی خورد، تنها در روایتی آمده است که وی به عسکر (سامرّا) سفر کرده و در آنجا پیکی از جانب «رجل» نزدش آمده است.قرائن نشان می دهد که مراد از «رجل» امام هادی علیه السّلام است .
مشایخ برقی
برقی نزد دانشمندان بسیاری درس آموخت و از آنان روایت کرد. جز دانشمندان پیشین، وی از راویان کوفی چون اسماعیل بن مِهران، حسن بن علی وَشّاء، عبدالرحمان بن حَمّاد، عثمان بن عیسی، علی بن اَسباط، عَمروبن عثمان و محمدبن عبدالحمید عَطّار بسیار روایت کرده که نشان می دهد عمده تحصیلات وی در کوفه بوده است.روایت فراوان برقی از محدّثان بغدادی، مانند داود بن قاسم بغدادی و محمدبن عیسی عُبَیدی و یعقوب بن یزید، می رساند که وی-احتمالاً همزمان با سفر سامرّا-به بغداد نیز سفر کرده است.بعلاوه، در مشایخ او افرادی از اماکن مختلف مانند قم، ری، همدان، اصفهان، کاشان، قزوین، واسط، نهاوند، رامِشک، بصره، دیلم، جرجان، جبل، جاموران و حرّان به چشم می خورد که معلوم نیست برقی در چه شهری با آنها دیدار کرده است.او از نزدیک به دویست نفر نقل حدیث، و کتابهای بیش از صد نفر را روایت کرده که برخی چون حسین بن سعید خود دهها کتاب داشته اند .
وثاقت برقی
...
[ویکی شیعه] احمد بن محمد بن خالد بن عبدالرحمان برقیمشهور به برقی (۲۰۰ - ۲۷۴ یا ۲۸۰)محدث، مورخ و مؤلف شیعه در قرن سوم قمری، از اصحاب امام جواد(ع) و امام هادی(ع) و صاحب کتاب المحاسن است. بیشتر رجالیان شیعه و اهل سنت او را توثیق کرده اند. عده ای نیز او را به دلیل روایت از ضعفا، ضعیف شمرده اند.
او معروف ترین فرد از خاندان برقی است که سابقه روشنی در تشیع و دفاع از اهل بیت (ع) دارند و عالمان متعددی نیز از میان آنان برخاسته است. پدرش نیز از اصحاب ائمه (ع) و دارای آثار و کتاب هایی بوده است.
درباره سال تولد وی در متون رجالی و تاریخی مطلبی به چشم نمی خورد، اما با توجه به تاریخ وفاتش، می توان گفت که در حدود سال ۲۰۰ق به دنیا آمده است.
[ویکی اهل البیت] از جمله ناقلان حدیث در قم احمد بن محمد بن خالد بن عبدالرحمان بن محمد بن علی است که در قرن سوم می زیست و از اصحاب امام جواد علیه السلام و امام هادی علیه السلام به شمار می رود.
از او و پدرش (محمد) به عنوان برقی یاد می شود ولی معمولا مقصود از برقی همان احمد است. اصل وی کوفی، کنیه اش ابوجعفر است و محمد بن علی بن جد سومش به وسیله یوسف بن عمر ثقفی در ماجرای قیام زید (سال 122 هـ.ق) به شهادت رسید. پس از شهادت محمد بن علی علیه السلام عبدالرحمان فرزند خردسال خالد به برق رفت و از آنجا به قم گریخت.
احمد در منطقه برقه چشم به دنیا گشود، اندک اندک بزرگ شد و آن سامان را با عطر حدیث معطر ساخت. درباره سال تولد وی در متون رجالی و تاریخی چیزی به چشم نمی خورد، اما با توجه به تاریخ وفاتش می توان گفت که در حدود سال 200 هـ.ق پای به گیتی نهاد.
برقی از اصحاب امام جواد علیه السلام و امام هادی علیه السلام است ولی در منابع موجود حدیثی که بدون واسطه از این دو بزرگوار نقل کرده باشد به چشم نمی خورد شیخ کلینی در کتاب شریف کافی حدیثی از احمد، بدون واسطه از امام رضا علیه السلام نقل کرده، ولی این حدیث در اصطلاح اهل رجال مرسل نامیده می شود؛ یعنی واسطه ای بوده که ذکر نشده است، زیرا چنانچه گذشت احمد متولد سال 200 است و شهادت امام رضا علیه السلام در 203 اتفاق افتاد پس به طور طبیعی این راوی نمی تواند از آن بزرگوار حدیث شنیده باشد. شمار استادان او در حدیث از صد تن فراتر است.
نام برخی از آن بزرگان چنین است: ابوعلی واسطی، سعد بن سعد، ابوایوب مدائنی، ابوخزرج انصاری، ابوسلیمان حذاء جبلی، پدرش، ابن فضال، ابن محبوب، احمد بن محمد ابی نصر، صفوان بن یحیی، عبدالعزیز بن مهتدی و عبدالعظیم حسنی.