گل زمین

یک گل زمین ز سایه دولت شکفته نیست گویا گره به بال هما اوفتاده است

صائب هزار لاله سیراب سر زده است بر هر گل زمین که چکیده است خون ما

ناسازگاری زمانه بهر کس که رونهد گر بر گل زمین گذرد خار پا شود

در کوی گلرخان پی خواری کشان عشق یک گل زمین نماند که خاری نکشته اند

زجوش گل زمین می بوسد از بیرون در شبنم مگر در تنگنای بیضه بلبل بال بگشاید

وه زین غرور حسن که در هر گل زمین خلقی در آرزوی سلام تو می کشد

هر چند بهشت دلنشین است از کوی تو یک گل زمین است

به یادت‌گردش رنگم به هرجا بار می‌بندد ز موج‌ گل زمین تا آسمان زنار می‌بندد

گشتیم گرد عالم ودر یک گل زمین خاری نیافتیم که دامان ما کشد

هر گام بهر گمشده یی رهبری نشاند برهر گل زمین که بناز آنصنم گذشت