فرو که

ز اوج میکده نایم به بام چرخ فرو که همتم نکند میل سوی منزل پست

زتصنع من و ما مگو، اثرم ز وهم وگمان مجو به تحیری نشدم فرو که بیان رسد به تغافلم

سودای خدمتت به سویدای خاطرش شد بیش از آن فرو که به کنهش توان رسید