فرق شیعه

معنی کلمه فرق شیعه در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] فِرَق شیعه(گروه های شیعه) عنوانی است برای همه گروه هایی که به امامت و خلافت بلافصل حضرت علی (علیه السلام) معتقدند.
برای نخستین بار، پیامبر اسلام (صلی الله و علیه و آله) بود که به آنان که خود را پیرو علی بن ابی طالب (علیه السلام) می دانستند عنوان «شیعه» داد. از جمله این افراد، سلمان، مقداد، ابوذر، عمّار و ابوایوب بودند. پیامبر اسلام (صلی الله و علیه و آله) بارها علی را جانشین بلافصل خود خواند و کسی بدین موضوع به صورت علنی اعتراض نکرد.
تاریخچه رسمیت مذهب تشیع
مذهب تشیّع تا زمان پس از وفات پیامبر (صلی الله و علیه و آله)، به عنوان فرقه ای مستقل مطرح نبود. چون پیامبر اسلام (صلی الله و علیه و آله) به دیار باقی رفت، بر سر جانشینی او میان مسلمانان اختلاف درگرفت. در این میان، شیعیان، این منصب را حقّ حضرت علی (علیه السلام) دانستند و از این زمان بود که تشیّع به عنوان مذهبی رسمی نمودار گشت.
انشعاب در تشیّع
تا هنگام شهادت امام حسین (علیه السلام) شیعیان یکپارچگی خویش را حفظ کردند و انشعابی در این مذهب رخ ننمود از آن پس بر اثر حوادث گوناگون، هر بار اقلیّتی از شیعیان، از اصول نخستین تشیّع روی برتافتند و راه خویش را از اکثریّت جدا کردند.
شمار پیروان امامیه
...

جملاتی از کاربرد کلمه فرق شیعه

برخی از پژوهش گران معاصر فرق اسلامی بر این باورند که بسیاری از این فرقه‌ها که اشعری، یا ملطی و دیگران برای «امامیه» برشمرده‌اند، یا وجود خارجی نداشته، و واقعیت آن نوعی فرقه تراشی است، مانند «زراریه» و «هشامیه» یا بر فرض صحت، داشتن عقیده خاص در یک مسئله کلامی، مایه تعدد فرقه نمی‌گردد. آنچه می‌تواند محور تقسیم در مفهوم «امامیه» به معنی اعم باشد، اختلاف و دوگانگی در استمرار امامت و مصادیق آن‌ها است؛ بنابراین فقط می‌توان «زیدیه» و «اسماعیلیه» و «واقفیه» را از فرق شیعه شمرد. شاید انگیزه برای تکثیر فرق، تحقق بخشیدن به حدیث معروف که امت اسلامی را به هفتاد و سه فرقه می‌رساند بوده‌ است.