گریبان دریدن

جائیکه عندلیب صفت صبر می توان (صابر) چو گل چه جای گریبان دریدن است

دامان دل بچنگ هوس میدهی کنون کز دست خویش، وقت گریبان دریدن است

ای اهل شوق وقت گریبان دریدن است دست مرا به سوی گریبان که می برد؟

نشاید نشاید ستم کرد با من برای گریبان دریدن ز دامان

در دور ما ز خست ابنای روزگار دشوارتر ز مرگ، گریبان دریدن است