مفارق

میان دلها فرقست و هیچ دل از دل بباب دوستی و مهر او مفارق نیست

کی شود چون مفارقات بلند؟ کرده نفس مفارق اندر بند

پس رسول خدای علی را و ابن عباس را بخواند، و تکیه بر ایشان کرد تا بمسجد آمد و نماز جماعت بگزارد دو رکعت سبک، آن گه روی ملیح با یاران کرد و گفت: «معاشر المسلمین استودعکم اللَّه انتم فی رجاء اللَّه و امانه و اللَّه خلیفتی علیکم، معاشر المسلمین علیکم باتّقاء اللَّه و حفظ طاعته من بعدی فانّی مفارق الدنیا هذا اول بوم من الآخرة و آخر یوم من الدنیا».

هم به کل از مفارق دنیا می کند انتقال روز جزا

اما از نظر تمیستیوس عقل فعال، الاهی نیست و هرچند صورتی مفارق از مادّه است اما «در» انسان، بلکه وجه ممیز اوست و عقل هیولانی نیز ازلی و مفارق است، اما عقل فعال بیش از عقل هیولانی مفارق از مادّه است.

جُنَیْد گوید علم توحید جدا است از وجود او و وجود او مفارق علم اوست.

یعانق بعضهم بعضا وداعا وداع مفارق عدم اجتماعا

و گفت: علم توحید جدا است ازو جود او و موجود او مفارق علم است بدو.

همین است اینکه در اوفواه جمهور مفارق پنج و ده گیسوست مشهور

سیاه گشته ز حیرت خواطر اشباح سفید گرچه ز هیبت مفارق اطفال

وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِراقُ ای و تیقّن انّه مفارق للدّنیا.