نیم ره. [ رَه ْ ] ( اِ مرکب ) نیم راه. نیمه راه. نیمه راه. وسط راه. در بین راه. رجوع به نیم راه شود. - در نیم ره ، به نیم ره ؛ به مقصد نرسیده. به پایان راه نرسیده : جبریل هم به نیم ره از بیم سوختن بگذاشته رکابش و برتافته عنان.خاقانی.اندیشه کنم که وقت یاری در نیم رهم فروگذاری.نظامی.ز خود گرچه مرکب برون رانده ام به راه تو در نیم ره مانده ام.نظامی.
جملاتی از کاربرد کلمه نیم ره
مهد براهیم چو رای اوفتاد نیم ره آمد دو سه جای اوفتاد
زی شوشتر زملک صفاهان چو راند رخش در نیم ره بشاهد مقصود شد قرین
چو نیم ره به این اعزاز رفتند ستادند از قضا و باز رفتند
هم چون به دشت از دیرگه بُد سست‌بنیانی تبه تا خلق را در نیم ره در هر زمان بخشد امان
اگر عمر درازی چون مسیحا در نظر داری نخواهی نیم ره گر بر زمانی ترک سوزن کن
خوش همی راندم به تعجیلی که جبریل خرد ماند اندر نیم ره با آن همه پر داشتن
عنان بارگی از نیم ره تافت دواسبه رخش سوی بزمگه تاخت
منزل یار را بود وادی نفس نیم ره کی برسی به یار خویش ار تو زخویش نگذری
راه دو عالم که دو منزل شده است نیم ره یک نفس دل شده است