نیم خنده

به نیم خنده چو صد جان دهی تو خسرو را به نیم جان چه توان داد مزد دندانت

یک ره به نیم خنده دندان نمای ما را تا اوفتادن آید دندانه های پروین

جایی که بیدلان را در کار تو زیان شد گر تو به نیم خنده تاوان دهی چه باشد؟