موی شکافی

زروی موی شکافی فنک حدیثی گفت کزو سپهبد قرساق داشت آن باور

با نیک و بد چو آینه یکسان سلوک کن کاین زخم ها ز موی شکافی است شانه را

از پسته تنگت ندهد یکسر مو شرح خواجو که کند موی شکافی بفصاحت

نوک قلمم کند شد از موی شکافی بس شانه زدم زلف پریشان رقمی چند

نیست درین کهنهٔ نوخیزتر موی شکافی ز سخن تیزتر

ای تو سلیمان مور چند که در شرح مو موی شکافی ز مور خوش بود اندر ثنا

اگر چه موی شکافی همی کنم ز معانی به اعتماد تو یکسر پلاس بود،که رشتم

گر موی بر آماج نهی موی شکافی وین از گهر آموخته ای تو نه ز تلقین

گر تیغ زبانش نکند موی شکافی مشکل که حدیثی به لب آید ز دهانش

طریق موی شکافی چه سود بی خبران را ز سرّ آن دهنش چون وقوف یک سر مو نیست