موکنان

آن سر زنان بناله که شد حال ما زبون وین موکنان بگریه که شد روز ما تباه

گوش ریا چو آن خروش شنید موکنان بر سر عیینه دوید

بود از مظهر حق دخترکی در اسرا موکنان مویه کنان جامه دران نوحه سرا

بدند اهل حرم موکنان و مویه کنان به حالتی که نه ممکن بود حکایت آن

شه زنان، به سرزنان و موکنان به گریه گفت: کو سران ایران، دلاوران ایران؟