ملک جهان

ای یادگار جملهٔ شاهان باستان هرگز مباد ملک جهان از تو یادگار

جان جهانرا طلب، ملک عیانرا طلب جان جهان باقیست، ملک جهان مستعار

در آشیان ملک جهان مرغ بخت تو در زیر بال بیضه اسلام یافته

این دل بیچاره به ملک جهان خاک کف پای تو نفروختست

کسی کو را موکّل مرگ باشد کجا ملک جهان پر برگ باشد

زین همه گنج و زر و ملک جهان آنچه که ما راست، همین بوریاست

تشنه را می برد از راه برون موج سراب پیش دریا گهران ملک جهان اینهمه نیست

تا ملک جهان باشد باد این ملک عادل خورشید جهانداران بر تخت جهانداری

گر بجویی در همه ملک جهان کی توانی یافتن همتای خود

بنه مهری بر این قلب زر اندود که در ملک جهان رایج شود زود