محا

معنی کلمه محا در لغت نامه دهخدا

محا. [ م َح ْ حا ] ( ع ص ) مَحّاء. محوکننده. پاک کننده :
به سیف محو شود از گناهکار گناه
گناهکار ملیح است و سیف دین محا.سوزنی.رجوع به محاء شود.

معنی کلمه محا در فرهنگ فارسی

نیک دروغگوی

جملاتی از کاربرد کلمه محا

داستان با پایان دوره قاجاریه و ابتدای روی کار آمدن حکومت پهلوی روایت خواهد شد، بازگشت محا از سفر کربلا همراه می‌شود با آگاهی اصلان پسر ذبیح‌الله ، صحاف‌باشی دربار از دسیسه‌ها و توطئه‌هایی که سرنوشت او و محا را، تبدیل به یک منظومه بی‌پایان می‌کند. این مجموعه، قصه‌ای زنانه دارد و روایتگر فردی به اسم محا و از دربار قاجار است که تلاش می‌کند دیگر زنان اندرونی را با خود متحد و یک تعزیه عاشورایی اجرا کند...
تیغ عشق است، محا باش نباشد خسرو سر تسلیم فرود آر که فرمان اینست
سریال رحیل با داستانی تاریخی و ماجراجویانه حدفاصل قاجار تا پهلوی را زیر ذره‌بین برده، امتداد داستان توطئه‌هایی را در بر می‌گیرد که شاهزاده‌ای خوش‌طینت به نام محا را دربرگرفته، او از یک سو دل به معشوق خود اصلان داده و از سوی دیگر زمان‌خان است که در پی جادوی همسرش بیتاج، خاطرخواه او شده است. سلسله قاجار در شرف فروپاشی است و محا باید راه نجاتی برای خود و اندرونی بیابد...
در سال ۱۷۴۲ میلادی، شهر شماخی توسط نادرشاه افشار و ایرانیان از نیروهای روس بازپس گرفته شد. پس از آن ساکنان شماخی به مکانی جدید با همین نام در حدود ۱۶ مایلی غرب شهر آق‌سو امروزی در جنوب رشته‌کوه قفقاز نقل مکان کردند و شهر جدید را پایه‌گذاری کردند. شماخی نو محا اقامت خان شماخی، حاجی محمدعلی خان، بود که تا سال ۱۷۶۵ میلادی بر این ناحیه حکمرانی کرد.
و عن سعید بن المسیب قال بلغنی ان رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله و سلم قال «انّ المرأة المسلم اذا همّ باتیان اهله کتب اللَّه له عشرین حسنة، و محا عنه عشرین سیئة، فاذا اخذ بیدها کتب اللَّه له اربعین حسنة و محا عنه اربعین سیئة. فاذا قبلها کتب اللَّه له بها ستین حسنة و کفّر عنه ستین سیّئة، فاذا اصابها کتب اللَّه له عشرین و مائة حسنة، ثم اذا قام یغتسل باهی اللَّه تعالی به الملائکة، و یقول انظروا الی عبدی قام فی لیلة باردة یغتسل من الجنابة، یبتغی رضاء ربه، اشهدکم انی قد غفرت له».
ربع نیشابور به مرکزیت شهر نیشابور، از کانون‌های علمی برجسته جهان اسلام است که محا فعالیت و تکاپوی علمی و فرهنگی شاعران، ادیبان، فقیهان، مورخان، فیلسوفان، پزشکان، منجّمان، ریاضی‌دانان و محدّثان مشهوری بوده؛ و به‌طور خاص، در شمار حوزه‌های عمده علوم حدیث سده‌های نخستین اسلامی است که محل گرهمایی شمار فراوانی از فقیهان، عالمان و بزرگان حدیث بوده است.