چوگان زدن

مگر به صید و به چوگان زدن رود پس از این ز بهر گشتن صحرا و دیدن میدان

سواران کجا گوی او یافتند به چوگان زدن نیز نشتافتند

چوگان زدی بشادی با بندگان خویش چوگان زدن ز خلق جهان مر ترا سزاست

بدان ای پسر که اگر نشاط چوگان زدن کنی مادام عادت مکن، که بسیار کس را از چوگان زدن بلا برسیده است.

روز چوگان زدن ستاره شود گوی او بر سپهر دایره وار

ای پسر بدانک بر اسب نشستن و شکار کردن و چوگان زدن کار محتشمان است، خاصه به جوانی.

هر روز که در میدان چوگان زدن آغازی بس کس که کند پیشت چون گوی سراندازی

روز چوگان زدن از خوبی چوگان زدنش زهره خواهد که ز گیسو کند او را چوگان

باب نوزدهم اندر چوگان زدن و شرایط آن