چو خط

صفت باده که بینی چو خط بغدادش بی سوادیش بخوان نسخهٔ آب حیوان

ای خضر سعادت مددی تا چو خط یار خود را بلب چشمه حیوان برسانم

پردر پر هم بافت چو خط گرد دهانت حرفی که ز لعل گهرافشان تو گل کرد

درختانش سر در کشیده به سر چو خط دبیران یک اندر دگر

نبرد بخت سیه شهرت از سخن‌سنجان که زیر سرمه چو خط نالهٔ شب تارند

درین بهار اگر سبزه از زمین بدمد چو خط سبز تو در زیر خاک پنهان باد

کاریست چو خط او معما حالیست چو زلف او مشوش

تحیتی چو فروغ جمال شمع چگل تحیتی چو خط مشک رنگ لعبت چین

چونکه برهان همی نگوید راست علم برهان چو خط پرگار است

نافه چو طره غالیه بار تو نیست عنبر سوده چو خط غبار تو نیست