نرگس جماش

وان دل که زصد نرگس جماش نه لغزد باشد که ز یک ناکس جماخ گریزد

به باغ نرگس جماش را صبا بر سر به عهد اکد ش تو کج نهاده است کلاه

او شد از باغ و نرگس جماش قصد دوشیزگان رعنا کرد

به چشم نرگس جماش بنگر که گویی از دهان زر می‌نماید