مزهر

زهره مزهر بر تو سازد کز عطارد حاصلی مر ترا از راستی تو مشتری شد مشتری

با من تشنه جگر کرد می روشن دل آن چه با مزهر عاشق به وفا کرد صحیح

زخمهٔ مطربان صلای صبوح در زبان‌های مزهر اندازد

اگر ازهر و مزهر آری به دست شود روشنت تا برین گونه هست

اندران روز که گردان وغا در صف کین ناله کوس به از ناله مزهر گیرند

ناطق بود بمدح تو تادرتنش رگیست هرکو تهی دماغ چو مزهر نیامدست

مکن عیب ار نزاری بی قرارست شکیبِ مزهر از ازهر نباشد

عاقبت از پرده بیرون اوفتد آن پرده‌ها کان حریفان صبحدم بر روی مزهر بسته‌اند

نه صوت از بهر آن آمد که سوزی مزهر زهره نه حرف از بهر آن آمد، که دزدی چادر زهرا

گر ز هر گوشه هلیلی به درآید ماییم که چو از هر کم مزهر نتوانیم گرفت