کال شور

کال شور

معنی کلمه کال شور در لغت نامه دهخدا

کال شور. ( اِخ )دهی است از دهستان پساکوه بخش کلات شهرستان درگز، واقع در 87هزارگزی جنوب خاوری کبود گنبد. دامنه و سردسیر است و 25 تن سکنه دارد و آبش از قنات تأمین میشود و محصول آن غلات و پنبه ، و شغل اهالی زراعت است و راههای مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).

معنی کلمه کال شور در فرهنگ فارسی

دهیست از دهستان یسا کوه بخش کلات شهرستان درگز

معنی کلمه کال شور در دانشنامه عمومی

کال شور (تربت حیدریه). کال شور تربت حیدریه یکی از رودهای حوضهٔ آبریز کویر مرکزی ایران است. این رود در استان خراسان رضوی قرار دارد که سرشاخه های آن از ارتفاعات کاخک و چهل تن سرچشمه گرفته و به کویر نمک بردسکن می ریزد.
حوضهٔ آبریز کال شور به مساحت ۱۲۷۱۳ کیلومتر مربع در استان خراسان رضوی و در محدودهٔ شهرستان های تربت حیدریه، زاوه، رشتخوار، گناباد و بجستان قرار دارد. دو شاخهٔ اصلی کال شور، کال سالار و شصت دره هستند که به ترتیب از کوه های سبزآباد و شصت دره در شمال تربت حیدریه سرچشمه می گیرند. این دو شاخه پس از طی مسیر شمالی - جنوبی در نزدیکی جادهٔ فیض آباد - گناباد به یکدیگر می پیوندند و کال شور را تشکیل می دهند. کال سالار پیش از رسیدن به شصت دره در نزدیکی شهر جنگل تغییر جهت می دهد و امتداد شرقی - غربی می گیرد. کال شور با گذر از شهر یونسی در نهایت به کویر نمک بردسکن می ریزد. طول این رودخانه از مصب تا ورود به کویر نمک، ۲۵۸ کیلومتر است.

معنی کلمه کال شور در دانشنامه آزاد فارسی

کالِ شور
رودخانه ای فصلی در استان سمنان، شهرستان شاهرود، با طول ۹۰ کیلومتر. از بلندی های ۲۵کیلومتری جنوب شرقی شاهرود سرچشمه می گیرد و به سوی غرب جنوبی و سپس به طرف جنوب جریان می یابد و در ۲۵کیلومتری جنوب شرقی دامغان به کویر حاج علی قلی می ریزد.

جملاتی از کاربرد کلمه کال شور

حوضه آبریز کویر مرکزی یکی از حوضه‌های آبریز بستهٔ ایران است که در تقسیم‌بندی حوضه‌های آبریز ایران، حوضهٔ درجه ۲ یا فرعی به‌شمار می‌رود و زیرمجموعهٔ حوضهٔ آبریز فلات مرکزی است. مساحت این حوضه، ۲۲۶٬۵۳۳٫۱ کیلومتر مربع و بلندترین رودخانه آن، کال شور خارتوران است.
ریگ یلان پهنه ماسه‌ای وسیعی است که در شرق استان کرمان، شمال غربی استان سیستان و بلوچستان و جنوب استان خراسان جنوبی قرار دارد. نقطه تلاقی این سه استان در ناحیه‌ای در نزدیکی شمال ریگ یلان قرار دارد. ریگ یلان شکلی شبیه به مستطیل و گستره‌ای شمالی- جنوبی دارد. فاصله شمال تا جنوب این ریگ حدود ۱۵۰ کیلومتر و فاصله شرقی- غربی آن حدود ۷۰ کیلومتر است. این ریگ از غرب به چاله مرکزی لوت، از شمال به ده سلم، از شرق به نصرت‌آباد، ارتفاعات اسپی و اوخوران و از جنوب و جنوب غربی به لوت زنگی احمد و کال شور لوت محدود می‌گردد و تا بلوچ آب ادامه می‌یابد. ارتفاع کف دشت از سطح آب‌های آزاد در نواحی حاشیه غربی ریگ یلان، در حدود ۵۵۰ متر و در نواحی شرقی در حدود ۸۳۰ متر است.
این حوضه از سه چالهٔ اصلی تشکیل شده‌است. نمکزار خواف، در شمال حوضه قرار دارد و رواناب‌های جنوب شرقی خراسان رضوی و شمال شرقی خراسان جنوبی را جمع‌آوری می‌کند. بلندترین رود این حوضه، کال شور قائن به طول ۲۶۰ کیلومتر است. دیگر رودهای مهم آن، رود سلامی و نم‌رود هستند. چالهٔ دوم، دق پترگان است که در میانهٔ حوضه قرار دارد. دق تندی در جنوب حوضه نیز دیگر زهکش این حوضه است که مهم‌ترین رود آن، کال شور سربیشه است.
آبریزهای جنوبی بینالود، عمدتاً به کال شور و آبریزهای شمالی این کوهستان، به کشف‌رود می‌ریزند
در شمالغربی روستا قرار دارد که با پیشروی زمینهای لم یزرع از طرف کال شور وحرده و خشک شدن قنات‌ها مثل انجیلی حاصلخیزی خود را از دست داده است.
حوضهٔ مرزی شرق در نوار مرزی شرق ایران گسترده شده‌است و بخش‌هایی از استان‌های خراسان رضوی، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان را دربرمی‌گیرد. این حوضه، از چند چالهٔ بستهٔ مجزا تشکیل شده‌است. شمالی‌ترین چاله، نمکزار خواف است که رود کال شور قائن مهم‌ترین رود منتهی به آن است. پایین‌تر از آن، دق پترگان در نزدیکی حاجی‌آباد در مرز ایران و افغانستان قرار دارد و در جنوب آن، دق تندی قرار گرفته‌است.
حوضه آبریز دق پترگان–نمکزار خواف با نام اختصاری پترگان–خواف یکی از حوضه‌های بستهٔ ایران است که در تقسیم‌بندی حوضه‌های آبریز ایران، حوضهٔ فرعی به شمار می‌رود و زیرمجموعهٔ حوضهٔ آبریز مرزی شرق است. مساحت این حوضه، ۳۲٬۹۸۰ کیلومتر مربع است و بلندترین رود آن، کال شور قائن است.
ناحیه تپه‌ای ناهموار که به زمینهای بعد از کال شور شمال روستا گفته می‌شود که از کوههای اوغلان قیز قلعه تا روبروی گمیش تپه کشیده شده است که خاک آن بیشتر ماسه‌ای و به علت نبود آب و در سالهایی که بارندگی خوب وکافی باشد با مهار آب در پایین دست تپه‌ها اقدام به کشت محصولات دیم مثل: گندم و جو بهاره و گاهی هم هندوانه و خربزه که بسیار شیرین و خوشمزه می‌باشد، می کنند.
این منطقه بین هرده و روستا قرار دارد که از طریق کال شور از زمینهای حرده جدا شده و زمینهای حاصلخیزتری نسبت به کوه پایه دارد که در ایام گذشته اکثر باغ‌های روستا در آن قرار داشت که بوسیله آب قنات که در این ناحیه از زمین خارج می‌شدآبیاری می‌شدند اما با گذشت زمان واز بین رفتن قنات ها دیگر این باغ‌ها کیفیت خود را از دست دادند.