چرخ بلند

بدو گفت مادر که ای بدکنش ز چرخ بلند آیدت سرزنش

زنند نوبت سلطانی تو بر سر چرخ بلند پایه شود گر به قدر استعداد

تو آن کریم خصالی که چشم چرخ بلند درین زمانه نبیند چو تو کریم خصال

همی گشت از این گونه چرخ بلند نشد کوش سیر از کمان و کمند

چنین گشت پرگار چرخ بلند که آید بدین پادشاهی گزند

سرش برکشیده به چرخ بلند همانا که بودی بسی زورمند

ای بعزم تو فتح را پیوند پست با همت تو چرخ بلند

نامور سیدعلی صدری که بر چرخ بلند نجم سعد از طالع او تا قیامت زاهرست

شگفت خداوند چرخ بلند به گیتی که داند شمردن که چند

سال‌ها خمیده پشت نیلگون چرخ بلند تا مگر یک بوسه بر خاک در حیدر دهد