پایاسیر

شرکت هواپیمایی لوفت‌هانزا سال ۱۹۳۵ درخواستی برای یک هواگرد آب‌نشین برای خدمات پستی فرا اقیانوس اطلس خود ارائه کرد. این هواگرد می‌بایست قادر به نشست و برخاست در آب‌های متلاتم، پرواز با منجنیق و همچنین قابلیت حمل دست کم ۵۰۰ کیلوگرم محموله برای مسافت ۵۰۰۰ کیلومتری در پایاسیر ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت می‌بود. هامبورگر فلوک‌تسویک‌باو، شرکت تابعه بلوم اونت فوس، چند مطالعه طراحی در این رابطه به انجام رساند. یکی از این پروژه‌ها با عنوان پ.۱۵ سفارش تولید سه پیش‌نمونه را دریافت کرد. برای این طراحی موتور دیزل اختصاصی یونکرس یومو ۲۰۵ توسعه یافت که حدودا ۲۵ درصد مصرف سوخت کمتری نسبت به نمونه‌های بنزینی مشابه داشت.