مجلس اعلای اسلامی عراق - معنی کلمه "مجلس اعلای اسلامی عراق"

معنی کلمه مجلس اعلای اسلامی عراق در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] مجلس اعلای اسلامی عراق تشکلی که در سال ۱۹۸۲ میلادی پس از انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ جهت وحدت گروه های عراقی و مبارزه با حکومت صدام تشکیل شد. این تشکل، که به دست خاندان حکیم رهبری می شود، در زمان حکومت صدام حسین، علیه او فعالیت می کرد و امور مهاجران عراقی در ایران و کشورهای دیگر را اداره می کرد. در عراق بعد از صدام یکی از ارکان اصلی ائتلاف شیعیان عراق است. سید محمد باقر حکیم یکی از رهبران این تشکل پس از بازگشت به عراق در بمب گذاری کشته شد. مجلس اعلای اسلامی عراق همواره مورد حمایت جمهوری اسلامی ایران بوده است.
مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق در سال ۱۹۸۲ در خلأ رهبری سیاسی پس از شهادت سید محمدباقر صدر، تشکیل شد. هدف از تشکیل این حزب، جمع آوری نیروهای معارض رژیم عراق در دوره حکومت صدام بود. نخست، موضوع ایجاد مجلس اعلا مطرح نبود و «ارتش آزادی بخش اسلامی در عراق» نام گذاری شد. این ارتش متأثر از رخداد انقلاب اسلامی در ایران و ایجاد واحد نهضت های آزادی بخش درون سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تکوین یافت. در پی آن، هسته «جماعت علمای مجاهد» نهاده شد. سپس «دفتر انقلاب اسلامی در عراق» ایجاد شد؛ و سرانجام تأسیس «مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق» مورد توافق قرار گرفت و مجلس تازه تأسیس، فعالیت خود را در ابعاد سیاسی، تبلیغی، فرهنگی، نظامی و خدماتی آغاز کرد.
مجلس اعلا در مراحل اولیه، حاضر به افشای نام اعضای خود نبود. در این مدت که ۳۰ ماه به طول انجامید سیدمحمود هاشمی شاهرودی عهده دار ریاست مجلس اعلا بود. بعد از آن اعضای مجلس سید محمد باقر حکیم را به ریاست مجلس برگزیدند و وی حدود ۱۹ سال عهده دار این مسئولیت بود. پس از ترور محمدباقر حکیم، برادرش سید عبدالعزیز حکیم ریاست مجلس را به عهده گرفت و بعد از درگذشت او فرزندش سید عمار حکیم ریاست مجلس اعلا را به عهده دارد.

جملاتی از کاربرد کلمه مجلس اعلای اسلامی عراق

سید عمار حکیم رهبر ائتلاف مواطن، سومین ائتلاف بزرگ مجلس عراق، در ژوئیه ۲۰۱۷ اعلام کرد که مجلس اعلای اسلامی عراق (که پس از مرگ پدرش عبدالعزیز حکیم، رهبر آن بوده‌است) را ترک خواهد کرد، و یک «جنبش ملی غیراسلامی» جدید را شکل خواهد داد؛ این جنبش تازه جنبش ملی الحکما نام دارد. از ۲۹ عضو مجلس عراق از ائتلاف مواطن، ۲۴ نفر به جنبش ملی الحکما پیوسته‌اند. ۵ عضو باقی‌مانده نیز به اتحاد فتح ملحق شدند.

روند تشکیل دولت بعد از انتخابات دسامبر ۲۰۰۵، بسیار پیچیده بود و با وجود ائتلاف بین گروه‌های شیعی و کرد عراقی، توافق بر سر پست‌های ریاست جمهوری عراق، نخست‌وزیری و اعضای کابینه چندین ماه به طول انجامید و سرانجام جلال طالبانی به عنوان رئیس‌جمهور و نوری مالکی به عنوان نخست‌وزیر عراق انتخاب شدند. بعد از این انتصابات بود که اختلاف نظرهای بعدی باعث گسست در ائتلاف ملی عراق به وجود آمد و موجب جدایی جریان صدر و حزب فضیلت از ائتلاف عراق یکپارچه شد. علاوه بر این، نارضایتی سیاستمداران جریان صدر و مجلس اعلای اسلامی عراق از رویکرد اقتدارگرایانه مالکی در مسند نخست‌وزیری، باعث گسست‌ها و اختلاف‌نظرهای جدی بیشتر در رقابت‌های بعدی شد.

این ائتلاف در انتخابات پارلمانی ۲۰۱۰ نیز پس از عدم توافق حزب الدعوه با مجلس اعلای اسلامی عراق و جنبش صدر شرکت داشت. در این انتخابات ائتلاف دولت قانون با کسب ۸۹ کرسی از مجموع ۳۲۵ کرسی مجلس در جایگاه دوم پس از ائتلاف العراقیه قرار گرفت.