کاسینی. ( اِخ ) قاسینی. ( قاموس الاعلام ترکی ). خانواده منجم و نقشه کش فرانسوی که در اصل ایتالیائی بودند و سهم مهمی در تثبیت نقشه های علمی که در فرانسه تدارک شده دارند. از این خانواده اند: ژان دومینیک ( 1625 - 1712 م. ) که رصدخانه پاریس را انتظام داد و ژاک ( 1677 - 1756 م. ) فرزند کاسین سابق الذکر که در تحقیقات مربوط به شکل زمین سهم دارد. سزار فرانسوا مشهور به کاسینی دو توری ( 1714 - 1784 م. ) فرزند کاسین اخیرالذکر که در مساحی و تهیه ٔنقشه بزرگ فرانسه اشتغال داشت. دومینیک ، کنت دوکاسینی ( 1748 - 1845 م. )فرزند اخیر الذکر که نقشه فرانسه را بپایان رسانید.
معنی کلمه کاسینی در دانشنامه آزاد فارسی
کاسینی (کاوشگر فضایی)(Cassini) کاوشگر فضایی، ساخت مشترک ناسا (مؤسسۀ ملی هوافضای امریکا) و «آژانس فضایی اروپا»، برای کاوش در سیارۀ زحل. کاسینی در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ پرتاب شد و طوری زما ن بندی شده بود که در سال ۲۰۰۴ به مداری برگردِ زحل برسد و جوّ، حلقهها، و قمرهای این سیّاره را بررسی کند. این فضاپیما کاوندۀ فرعیِ هویگنس را برای فرود در سطح تیتان، بزرگ ترین قمر زحل، رها می کند. کاسینی که برق آن با استفاده از ۳۲ کیلوگرم پلوتونیوم تأمین می شود، با موشک تیتان ۴ به فضا پرتاب شد. این بیشترین مقدار پلوتونیومی بود که تاکنون به فضا فرستاده شد، و این نگرانی را به وجود آورد که نقص فنی احتمالی یا از کارافتادگی کاسینی یا موشک آن منجربه آلودگی زیست محیطی شود.
جملاتی از کاربرد کلمه کاسینی
برنامهٔ فلگ‌شیپ تاکنون شامل پروژهای وایکینگ (۱۹۷۵)، پروژهای وویجر (۱۹۷۷)، فضاپیمای گالیله (۱۹۸۹)، فضاپیمای کاسینی (۱۹۹۷)، رصدخانه پرتو ایکس چاندرا (۱۹۹۹) و آزمایشگاه علمی مریخ (۲۰۱۱) بوده‌است. برنامه‌های پیشنهادی کنونی با هزینه‌هایی در حدود ۱ میلیارد دلار تا ۳ میلیارد دلار شامل: مریخ ۲۰۲۰، و مأموریت چند پرواز از کنار اروپا (۲۰۲۲) و تلسکوپ فضایی جیمز وب (۲۰۲۱)
بررسی‌های در حال انجام بر روی داده‌های کاسینی نشان می‌دهد که محیط چاه گرمابی انسلادوس می‌تواند برای برخی از میکروارگانیسم‌های موجود در چنین دریچه گرمابی زمین، محیطی قابل سکونت باشد. متان یافت شده در ستون نیز می‌تواند توسط چنین موجوداتی تولید شده باشد.
نظریه او در آن زمان بسیار بحث‌برانگیز بود و به زحمت توانست جیوانی کاسینی را متقاعد کند که این فرضیه درست به هر حال توسط فیلسوفان طبیعی آن زمان مانند کریستین هویگنس و ایزاک نیوتون به سرعت قبول شد و در نهایت دو دهه بعد از درگذشت رومر جیمز بردلی —ستاره‌شناس انگلیسی— َعموم را در سال ۱۷۲۹ مورد مجاب به پذیرش این موضوع کرد.