چاره جو

به چاره دردسر خود مبر که از صندل به چوب، دست طبیبان چاره جو بستند

کن ای تاک فکری که گشتم هلاک شوی چاره جو گر به دردم چه باک

در ره عشق از دو سو، قرعه فتاده مشکلم خاطر چاره جو یکی، ششدر ننگ و نام دو

آصفی کوکه چاره جو گردد چاره درد من از اوگردد

گفت ای از درد عشقش چاره جو چیست احوال تو شرحش بازگو

باز اهل حرم ریخت از غم به هم گشته هر یک ز هم چاره جو بهر غم

به دردمن از لطف شو چاره جو خود از غم هلاکم ملامت مگو

منکه دل بود از برایم چاره جو در هر غمی گم براه عشق کردم چاره جوی خویش را

هر دو کردند ازان حرم به شتاب چاره جو رو به مسجد احزاب

تا از پی شفاعت ما چاره جو شود روی نیاز را به سوی مصطفی کنیم